De onkunde rond Asscher

De twee regeringspartijen, VVD en PvdA, gaan een kolossaal zetelverlies lijden. Afgaande op de laatste peilingen zal hun zetelaantal in de Tweede Kamer, dat nu nog 75 bedraagt, meer dan gehalveerd worden tot een totaal van 34 zetels. Daarvan komen er 24 bij de VVD terecht. Een verlies van 16. Voor de PvdA blijven er tien zetels over, wat gelijkstaat aan een achteruitgang van 25 zetels. Verliezen die in de naoorlogse parlementaire geschiedenis nog nooit zijn vertoond. Natuurlijk kunnen  allerlei redenen en excuses van stal worden gehaald. Maar verklaringen alsook voorspellingen van de naderende opduvel voor de PvdA zijn hier al vaak genoeg gegeven. Zodat het niet aangaat om hier in de zoveelste herhaling te vervallen. Wat niet wegneemt dat ik mijn hart voor het uiteindelijk reslutaat van de PvdA vasthoudt. Zou ze werkelijk vervallen tot net iets meer dan een splinterpartij? Vooral als gevolg van fataal foute keuzes die de afgelopen jaren gemaakt zijn bij het bepalen van de partijlijn, waarbij het hebben van macht, het besturen voor alles ging, met consequenties voor ideologie en vooral draagvlak. Want dat werd ook steeds kleiner naarmate de partij bestuurde en zich daarmee toch verwijderde van haar basis om zo een elite te worden waarin men zich steeds moeilijker herkende. Met die ballast mocht Lodewijk Asscher als nieuwe partijleider en lijsttrekker aan de slag. Een onbegonnen taak, zo bleek al snel, omdat hij een nieuwe, meer linkse koers moest gaan verkopen. Een koers die een afscheid betekende van de lijn die gedurende de afgelopen kabinetsperiode werd aangehouden.

                                                                                                                                                                                                  Met in feite een doorlopend dilemma voor Asscher tot gevolg. Waar hij zich overigens knap doorheen sloeg. Zoals op zijn hele campagne, met name op de inhoud ervan weinig tot niets aan te merken viel, ondanks dus dat hij nog wel eens opzichtig van pet moest wisselen. Daarentegen is door het campagneteam van de PvdA de plank toch stevig misgeslagen, want er werd haast pijnlijk duidelijk blijk gegeven van een apert onvermogen om effectief met miljoenen mensen te communiceren. De afgelopen week verscheen over twee pagina’s breed een advertentie van de PvdA, waarin Lodewijk Asscher zich tot de Nederlandse bevolking wendde. In de vorm van een brief over de volle breedte van die twee bladzijden, die alleen maar tekst, klein geschreven tekst bevatte. Zo overdonderend veel dat het voor mij als betrekkelijk geoefend lezer gewoon te veel was en ik er ook niet aan ben begonnen. Velen zullen dat met mij ook zo hebben gedaan. Waardoor het waarschijnlijk zonde geld is geweest van deze advertentie die met het vele geld zijn doel zal zijn voorbij geschoten. Maar, en dat snap ik dus werkelijk niet, was er dan echt niemand in dat team die niet wist dat zulke verhalen door de gemiddelde krantenabonnee niet worden gelezen? Het moet haast wel. Waarmee ook verklaard is waarom Lodewijk Asscher het verkiezingssucces niet heeft gehaald. Want met dat soort onkunde achter de hand ben je gedoemd om te verliezen. En ook nog eens zwaar.

Advertentie