Leve het kijkcijferevangelie

Nagenoeg doorlopend voel ik mijn gelijk bewezen om mij in principe afzijdig te houden van de Nederlandse televisie. Van de publieke omroep wel te verstaan. Want als het om kijken gaat zijn de commerciële zenders al helemaal niet im Frage. Mij daar niet gezien. Ik kijk er wel voor uit om in aanraking te komen met de rotzooi die daar pleegt te passeren. Ik heb mijn lesje geleerd. Jaren geleden al kwam ik tot de conclusie dat ik mijn tijd beter kon besteden. En hoe bitter het ook is, het begint er waarachtig op te lijken dat de drie publieke zenders dezelfde kant van het verval en de afbraak dreigen op te gaan. Je moet behoorlijk je best doen om nog een fatsoenlijk programma te vinden op Nederland 1, 2 of 3. En die spoeling wordt alsmaar dunner, terwijl de pulp alleen maar toeneemt. Je kunt het als kritische en selectieve kijker mooi zelf uitzoeken, terwijl het er niet beter op wordt. De wansmaak wint alleen maar terrein en het lijkt er waarachtig op of alle zendgemachtigden een stilzwijgende afspraak hebben gemaakt om de lat vooral niet te hoog te leggen, zeker niet te moeilijk te doen. Met als gevolg voorspelbare troep, waar de kijker het mee moet doen. En zoals gezegd wordt het haast per week erger, waarbij telkens weer een vorig dieptepunt in de programmering overtroffen wordt. Wat de logische vraag oproept of het niet tijd wordt om het Hilversumse Mediapark en haar bevolking aan een grondig onderzoek naar aanwezig intellect en empathie te onderwerpen.

                                                                                                                                          Want wat het Nederlandse televisiepubliek nu weer voorgeschoteld krijgt, lijkt bijna te ongelooflijk voor woorden als het niet in de TV – gids van vandaag terug te vinden was. Vanavond start namelijk op Nederland 1 een, daar gaan we weer, reality – serie, getiteld ‘Het geheime leven van 4 – jarigen’, welke de kijker een blik gunt op het leven van acht peuters van die leeftijd in een kinderdagverblijf en waarin zal blijken wie de leider is van die acht. Gegarandeerd een nieuwe kijkcijferhit, omdat zo’n uitzending materiaal oplevert aan de hand waarvan kijkers de eigen kinderen kunnen toetsen en vergelijken. En verder is het gewoon plat amusement en afleiding, waar dus kinderen van vier jaar voor moeten dienen. Kinderarbeid heet het dus niet, omdat de vierjarigen alleen maar in hun eigen omgeving gefilmd zijn. Maar verder zijn ze natuurlijk wel ‘talk of the town’ en zijn ze de keizers en keizerinnen onder de prinsjes en prinsesjes geworden. En of dat wel zo dienstig is en waar het per saldo toe bijdraagt, blijft een levensgrote vraag. Hoewel niet voor Hilversum, waar immers slechts het kijkcijferevangelie telt, waaraan alles, met inbegrip van fatsoen, smaak en gevoel, gewoon ondergeschikt is.