Afrekenen met de VVD

Mag het even? Dat voorschotje op de komende Kamerverkiezingen. Nog vier weken en de stand van ’s lands humeur wordt opgemaakt, waarna we het weer vier jaar met de uitkomst ervan moeten doen. Om eerlijk te zijn begin ik mijn hart steeds meer vast te houden. Niet omdat ik er over inzit dat Wilders met zijn partij de grootste van ons land wordt. Het zal allemaal best. Maar aan het bewind komt hij absoluut niet. Wat immers logisch is als je zo vaak je eigen ruiten hebt ingegooid en nog nul komma nul vertrouwen bij politiek Den Haag hebt. Met als bijkomende zekerheid dat roepen en rancune bij hem hetzelfde zijn, dus nooit in een daad  worden omgezet. Zoveel is wel zeker bij hem. Waardoor je als kiezer toch erg je weg kwijt moet zijn als je deze vleesgeworden onbetrouwbaarheid zo op het schild wilt hijsen en aldus jouw te vergeven mandaat denkt te moeten verkwanselen. Maar ja, als er niks meer deugt, dan kan daar nog alleen maar dat ene etiket op geplakt worden, namelijk wat de naam van Wilders draagt. Waarmee die kwestie is afgedaan, want irrelevant is, dus geen reden vormt om nerveus van te worden. In tegenstelling tot de VVD, de partij die zich meer en meer ontpopt als de politieke wolf in schaapskleren, met het grootste toonbeeld daarvan, Rutte, voorop. Te vrezen is dat juist die partij een kapitale verkiezingswinst gaat boeken. Allereerst als incasseerder van de premierbonus. Maar ook door de opzichtige zwenking naar rechts, die bedoeld is om Wilders de wind uit de zeilen te nemen. Spierballentaal genoeg uit de liberale hoek.

                                                                                                                                         Waar de vrijheidsgedachte en de tolerantie als kernwaarden van het liberalisme op hold zijn gezet om plaats voor de reactie en het conservatisme te maken. Nergens de oren zo gespitst om de tijdgeest te vangen en op de golven ervan pragmatisch naar een volgend verkiezingssucces te deinen. En last but not least heeft de partijleider Rutte het ook nog bestaan om zichzelf op te werpen als een soort redder des vaderlands die het onheil dat Wilders brengt, als enige weet te voorkomen. Met daaruitvolgend het onverholen advies om daarom vooral strategisch te stemmen, dus het vakje bij nummer 1 van lijst 1 op 15 maart rood te maken. Slim zijn ze bij de VVD wel. Want de uitgestippelde tactiek lijkt succes te hebben, nu groepen kiezers overwegen om die raad van Rutte op te volgen. Mag ik dat nou eens ‘goed gek’ noemen? Want hoe haal je het in je bolle hoofd om die verrechtsende en conservatievere VVD nog meer in het zadel te helpen. Om daarmee een nog groter kwaad te bestrijden dat dan de PVV zou zijn? Laat mij niet lachen. De ‘pain in the ass’ van Nederland is juist de VVD, die ons alleen maar van de wal in sloot zal helpen, zeker als ze zo ruim bemeten in de Kamer vertegenwoordigd zal zijn en nog meer haar eigen gang kan gaan.. Geen groter gevaar dan de dan logische zelfgenoegzaamheid, waar een fikse tik op de neus veel meer helpt. Met de kans daartoe op 15 maart dat de beste gelegenheid is om eens serieus af te rekenen. Het liefst en het meest met die VVD.

Advertentie