Vogelmelk

Een liefdesgedicht vandaag. Het draagt de titel “Vogelmelk“. Het is een bijzonder gedicht omdat het een zogenoemde allochtone oorsprong heeft. Het werd geschreven door Rodaan al Galidi, over wie de volgende tekst in Wikipedia is opgenomen:

                                                                                        Al Galidi (eigenlijk Rodhan Al Khalidi) is een schrijver van Irakese afkomst. Hij is geboren in 1971, maar zijn precieze geboortedatum is onbekend, omdat zulke gegevens niet geregistreerd worden en verjaardagen niet gevierd worden in zijn streek van herkomst. Al Galidi studeerde in Irak af als bouwkundig ingenieur. Na zijn studie vluchtte hij uit Irak om de dienstplicht te ontwijken; zes jaar later, in 1998, kwam hij in Nederland terecht, waar hij asiel aanvroeg. Het asiel werd hem geweigerd en hij is uitgeprocedeerd. Lessen Nederlands mocht hij bijgevolg niet bijwonen. Daarom leerde Al Galidi zich de Nederlandse taal en begon te schrijven. In Vlaanderen wordt hij als schrijver erkend en ontvangt hij een werkbeurs. In 2007 kon Al Galidi genieten van het generaal pardon in Nederland. In 2011 zakte hij voor zijn inburgeringscursus waardoor de IND het recht heeft om zijn verblijfsvergunning te ontnemen.

Bang dat je niet echt bent,
streel ik je hand.
Bang dat ik gene droom ben,
raak jij mijn hart aan.
In jou
is de wereld verbazing.
Net als het gebaar
wil je geen woorden zijn.
Mijn dorst naar jou
is mijn water
en jouw minuut
is de eeuwigheid van mijn dag.
Ik had de liefde nodig
om jou te vinden,
maar nu
heb ik jouw eenzaamheid nodig
om je niet te verliezen.
Van de boom zal ik leren
om je ruimte te bezetten
met wat boven mij verrijst.
De laatste graankorrel is voor de vleugels.
Het is mijn vliegen in mij
als ik zeg:
‘Ik bemin je.’

Advertentie