De switch van Ziggo naar KPN, van kabel naar glasvezel, is in feite zonder slag of stoot, dus nagenoeg geruisloos gegaan en blijkt in nog geen maand tijd diverse werelden voor mij te hebben geopend en drempels te hebben weggenomen. Soms heb je blijkbaar een extra duwtje nodig om verder te komen. Misschien zelfs wel meer als je al lang in de oude, vertrouwde patronen bent blijven hangen, omdat ze nu eenmaal wel zo gemakkelijk zijn en er nog weinig van je wordt gevraagd. Met name als je de zeven strepen bereikt hebt, is dat soort rust, dat je houden bij het oude, maar al te verleidelijk. Terwijl het aan de andere kant toch wel zo leuk blijkt om eens een andere weg in te slaan, heb ik de afgelopen vijf weken ondervonden. Voorbeelden genoeg van de stappen die ik opeens ben gaan maken na een of andere psychologische barrière te hebben overschreden vanuit de comfortzone die ik een aantal jaren lang gekoesterd had. Waarin het bloggen voor mij de ultieme beleving van het digitale tijdperk was zonder enig besef dat er nog zoveel meer te genieten was in diezelfde wereld waarin ik mijn eigen veilige plekje gevonden dacht te hebben. Waar glasvezel je niet kan brengen, merkte ik toen mijn tv interactief werd gemaakt en het daarop ook beschikbaar geworden ‘Uitzending gemist’ nog meer dimensies kreeg door de mogelijkheid om op elk denkbaar tijdstip, zelfs maanden later, opnamen van programma’s te bekijken die ik niet had kunnen zien op het moment dat ze feitelijk uitgezonden werden.
Dat was maar één aardigheidje dat voor minder geld bij mij werd binnengebracht. Net zoals dat het geval was met het gratis gebruik van Spotify, nota bene ook nog eens zonder die verfoeilijke reclameboodschappen. Waar door mij als ware muziekliefhebber beslist geen nee tegen werd gezegd, te meer omdat het mij ook verloste van de oeverloze woordenstroom die momenteel vooral de publieke zenders teistert. Met als geweldige bijkomstigheid dat mij bijna tegelijkertijd een geluidsboxje cadeau werd gedaan door middel waarvan ik nu met behulp van mijn mobiel en laptop mijn favoriete muziek kan beluisteren. Een waarachtige zegen, met dank aan Wifi en Blue Tooth, kan ik iedereen verzekeren. Ik voel mij er tenminste verguld mee. Evenals met die door mij eigenlijk ook pas aangeboorde mogelijkheid van het online-shoppen. Behoorlijk makkelijk, maar natuurlijk met de nodige risico’s, te beginnen bij mijzelf. Want het vraagt natuurlijk flink wat zelfdiscipline als winkelen en betalen zo eenvoudig gaat en de gevraagde waar thuis wordt bezorgd, dus als je, om iets te kopen, er haast niets meer voor hoeft te doen, zelfs niet meer de deur uit hoeft. Met het midden – en kleinbedrijf als kind van de rekening, erken ik schuldbewust en tegelijk machteloos. Want ben ik in mijn piere-eentje in staat om deze onstuitbare ontwikkeling tegen te houden?
robschimmert 
Heb je een goede geluidsinstalatie dan kan ik je een ‘kastje’ van Sonos (Connect) of Bluesound (Node2) aanbevelen. Het verschil tussen Spotify (mp3) en CD kwaliteit is dan nauwelijks waarneembaar. Voor een redelijke huis tuin en keukenspeaker met ingebouwde versterker volstaat de Google chromekey voor audio. Bluetooth vind ik minder (doffer) klinken.
Ik ben het niet met je eens, het blijkt dat er een toename van personeel is in de detailhandel, en dat komt niet uit de lucht vallen. Kijk maar eens hoeveel mensen je nodig hebt om datzelfde pakketje de andere dag bij jouw thuis te hebben… Het werkpakket verschuift, maar wordt niet minder.
Klopt, heel wat midden -en kleinbedrijf zit in de webshops.