Onthutsend? Nou, nee. Onthullend? Dat wel. Schaamteloos? In bepaalde opzichten zeker, namelijk daar waar Dieuwke Wynia, ex – hoofdredacteur van DWDD, zichzelf mocht duiden en zich dus nogal onomwonden en nauwelijks zelfkritisch presenteerde, zeg maar gerust etaleerde, tijdens een interview, dat vandaag in de Volkskrant stond. En dat ondanks dat ze kennelijk heel goed wist dat de pers die zij met name uit haar werkomgeving door de jaren heen heeft ontvangen, er bepaald niet om loog. Typeringen als kenau en feeks, dictator en niemand ontziend waren niet van de lucht en haar dus ook nog eens maar al te bekend. Met als klap op de vuurpijl de omstandigheid dat mensen die met en onder haar moesten werken, bang voor haar waren, voor hun baan vreesden, te meer omdat ze de zekerheid hadden dat als zij, deze Dieuwke, het op haar heupen had, dat ze zich dan konden bergen. Wat dan allemaal achter de schermen en achter de rug van coryfee Matthijs van Nieuwkerk gebeurde, die waarschijnlijk ook niet zoveel beter is, als hij zo goed met deze hoofdredactrice kon werken en dus al haar grillen en nukken op de koop toe nam.
Omdat zij kennelijk garant stond voor het succes van DWDD, voor zijn succes, maar wel over de rug van horden mensen die alleen maar geacht werden zich kapot te werken. Zo ongeveer was het beeld dat uit dat gesprek oprees en dat beslist tot nadenken stemde. Want ga maar na. Dat spoor van vernieling kon zij met haar managementstijl ongestoord trekken onder de paraplu van de VARA, de omroep die de emancipatie van de werkers en zwakkeren in de samenleving zo hoog in het vaandel heeft staan. Waarmee dit onaangename staaltje van terreur op een werkvloer maar al te zeer in tegenspraak was, kon zijn, mocht zijn en blijkbaar moest zijn, als we deze Dieuwke Wynia mogen geloven. Gewoon omdat het programma dat dagelijks uitgezonden werd, daar om vroeg. Nood brak de wet, die dus niet van toepassing was voor deze mevrouw, die gezien haar gedrag wel omhoog gevallen moet zijn en dus nooit managementervaring zal en kan hebben opgedaan. Zodat het te verwachten is dat zij, nu zij op eigen benen wil staan, wel eens heel diep zou kunnen vallen om dan de helpende handen zo zeker als wat te missen, trots als ze is, maar tegelijk ook gewist als ze zal zijn uit menig geheugen. Ik wacht erop en zal dat, met dit interview in mijn achterhoofd, zeker zonder spijt zien gebeuren.
robschimmert 
Het is een soort haute-cuisine tv maken, in de keuken de zweep over de redacite en ‘aan tafel’ exceleert de kasteelheer en het gedresseerde tafelgevolg, allen rijkelijk beloond zolang men weet te schitteren. want het moet altijd geweldig zijn en ongeëvenaard. Merkwaardig dat DWDD, waar ik graag naar mag kijken, hoe vaak nep,en onecht het ook is, want alles is op de minuut al bekokstoofd. “Nico”!
Ik denk dat je je PvdA achtergrond eens moet afwerpen en en met enige realiteitszin naar de wereld van nu moet gaan kijken. Het socialisme is er niet meer. Lean and Mean, dat moet je als HR man toch bekend in de oren klinken. Alleen het resultaat geldt, de mens niet echt meer. Kijk maar eens naar al die mensen die in hun autootje cadeaus brengen tegen niet eens een minimumloon maar een wurgcontract. Of de mensen bij DSM die net voor de kerst te horen krijgen dat ze niet langer welkom zijn, en dat bij een bedrijf dat er in het verleden om bekend stond goed voor zijn mensen te zorgen. Mij baart de toekomst zorgen…
Op al deze ontwikkelingen, op de hele maatschappelijke teneur en stemming, zul je toch een antwoord moeten hebben. Je kan het toch niet allemaal laten gebeuren. Je zult een idee, een programma moeten bieden en niet alleen van het ene probleem naar de volgende oplossing hollen. Er is niets mis mee om naar de maatschappelijke problematiek vanuit een bepaald perspectief te kijken. De een kiest voor het idee van de vrije markt, ik voel meer voor een maatschappelijke ordening langs sociaal – democratische lijnen. Zo zou de wereld volgens mij toch het beste ingericht kunnen worden. En waarom zou dat niet van realiteitszin getuigen? Trouwens de PvdA staat echt niet voor het ouderwetse socialisme, maar voor de sociaal – democratie, al vanaf WO II. Conclusie: ik weiger mij neer te leggen bij de gedachte van ‘Lean and Mean’, bij de idee dat de mens ondergeschikt is aan het resultaat. Er is ook nog zoiets mogelijk als een balans, zegt mijn HR – denken.
Kijk maar eens naar de gemiddelde tijd dat een werknemer bij een baas blijft… Vroeger een heel leven. Dat bevorderd de balans niet echt als je een maatschappelijk belang na streeft. Dat geldt ook voor alle ZZP’ers die het zelfstandig moeten rooien. Hier zijn geen vangnetten meer voor.
De kwaliteit van DWDD is toch al sterk wisselend. Vaak zie ik een zwaar overschat programma.