De tijd aan mijn kant

Sinds ik het horloge heb afgezworen en het dus niet meer draag, lijkt de tijd alleen nog maar meer voorbij te vliegen. Paradoxaal genoeg. Want sinds ik met pensioen ben, dik dertien jaar, word ik geacht tijd in overvloed te hebben. Maar hoe meer tijd ik tot mijn beschikking heb, des te sneller lijkt ze te vervliegen. Niet dat ik het hele jaar door en elke dag zucht onder de last van gebrek aan tijd. Zo erg is het zeker niet. Ik kom mijn tijd gerust heel goed door en kom ook aan alles toe. Maar aan het eind van alweer een jaar gekomen, dient zich die gelegenheid en de referentie aan om de snelheid van de tijd nog eens te meten. Vandaar dus die verzuchting die ook nog eens gevoed wordt door verwondering. Vanwege dus die rare paradox en omdat ik het tegelijk ook niet kan vatten, terwijl, wanneer ik zo stil sta bij het razend verloop van de tijd, zich natuurlijk ook dat onbestemde en ongemakkelijke gevoel aandient, als je met die wetenschap en ervaring in plaats van terug ook eens vooruit kijkt.
Wat per saldo het besef oplevert dat de eindigheid van mijn bestaan sneller realiteit wordt dan ik zou wensen. Waardoor je de neiging dus krijgt om niet zozeer naar de toekomst te kijken, omdat die in principe nauwelijks nog die naam heeft. Dus is het raadzamer om daarvan weg te kijken en vooral te leven bij de dag en in het moment. Wat ik dan ook vrolijk en fluitend doe. Ook omdat er geen alternatief is. Tenzij het zetten van streepjes op de kalender en de dagen ervan omslaan voor een zinvolle bezigheid wordt gehouden. Hoewel ik tegelijk erken dat het wel de manier is om de tijd wat tegen te houden. Maar ja, zullen we dat dan maar verveling en ook een paardenmiddel noemen? Dat uiteindelijk niet baat. Omdat de tijd toch doorgaat en die eindigheid voor ieder met dezelfde snelheid kleiner maakt. Alleen zit het verschil erin dat je het ervaren ervan zelf in de hand hebt. En dat alleen al wil ik nog graag zo lang mogelijk houden. Met dus de tijd, hoe snel ze ook gaat, steeds aan mijn kant, als ik haar ondanks alles probeer bij te houden.
Advertentie

Over robschimmert

een senior met een brede belangstelling en een sterke maatschappelijke betrokkenheid, die daaraan op schrift en in de vorm van een weblog vooral uitdrukking wil geven.
Dit bericht werd geplaatst in Persoonlijk. Bookmark de permalink .

5 reacties op De tijd aan mijn kant

  1. Sjoerd van bVision zegt:

    Ik draag ook geen horloge, maar weet meestal wel hoe laat het ongeveer is.

  2. Peter zegt:

    Mooi zoals je het beschrijft, Zo heeft wel een of andere remedie, bewust en onbewust, naar gelang omstandigheden, levenslust, en tasten we allen ergens in het duister.

Geef een reactie

Vul je gegevens in of klik op een icoon om in te loggen.

WordPress.com logo

Je reageert onder je WordPress.com account. Log uit /  Bijwerken )

Twitter-afbeelding

Je reageert onder je Twitter account. Log uit /  Bijwerken )

Facebook foto

Je reageert onder je Facebook account. Log uit /  Bijwerken )

Verbinden met %s