Gewoon een aardige vingeroefening voor de fantasie. Hoe ver reikt de verbeeldingskracht, zou de hele exercitie ook genoemd kunnen worden, die begint met de enkele vooronderstelling dat dit weblog nog wel veertien jaar bestaat. Het is december 2030 en in de reeks ‘Tien van Toen’ is nummer 1318 aan de beurt, met als onderwerp de tien dwaallichten in de Nederlandse politiek van de eerste vijftien jaar van de eenentwintigste eeuw. Gegarandeerd dat dan de tien volgende namen langs zullen komen:
Rita Verdonk – Jacques Monasch – Pim Fortuyn – Jan Roos – Thierry Baudet – Geert Wilders – Tunahun Kuzu – Henk Krol – Marianne Thieme – Ronald Soerensen
robschimmert 
Staat alvast genoteerd.
Je bent wel een aartsconservatief geworden, voor iemand die je alleen links mag inhalen. En je moet er echt 16 jaar van maken, want Monasch is pas sinds kort aan het dwalen.
Ik zou heel graag willen dat het bij dit rijtje beperkt zou blijven en we Marianne Thieme kunnen schrappen, evenetueel vervangen door een of andere (neo-)liberaal als Zalm, Rutte, Nelie of ene Kok.
Voor mij mag Hero Brinkman er bij. Van Monasch weet ik nog te weinig. De ergste is echter Jan Nagel, die aan de wieg van veel van deze personen heeft gestaan. Hij trok Pim Fortuyn als duvel uit de doos van Pandorra, waar alle andere partijen altijd omzichtig om Pim heen zijn gelopen.
Op internet kun je live debatten van de Tweede Kamer volgen. Wanneer je dat doet (en ze helemaal uitzit), kun je nog wel eens verrast worden door goede argumentatie van politici waarvan je dat op basis van beeldvorming in de media helemaal niet verwacht.