Net als die andere weekendbijlagen is ook het Volkskrant Magazine zo’n typisch clubblad voor ingewijden. Met vaktaal, jargon en het ‘ons-kent-ons’ – gevoel dat telkens weer breed wordt uitgemeten, zo breed dat je je als lezer alleen nog maar toeschouwer en buitenstaander kunt voelen. Het repertoire en de vocabulaire van de grachtengordel, het Java-eiland en de negen straatjes met al hun exclusieve genietingen worden er royaal geëtaleerd voor de boeren, burgers en buitenlui die niet zo bevoorrecht zijn als die happy few die ook nog eens zo’n podium krijgen om van hun bof en geluk te vertellen. Dat des te uitzonderlijker klinkt als het maar vooral in zo’n ingewijdentaal wordt uitgesproken. Waarvan het volgende stukje, dat natuurlijk door een wijnkenner geschreven moet zijn, het meest heldere voorbeeld is:
“Die Alex Storms, dat is me er eentje. Als wijnimporteur bedoel ik. Hij doet verrukkelijk vreemd, haalt malle wijnen uit mistige wijnstreken als Thracië, Melnik en Villany, maar evenzogoed fijnzinnige vondsten uit meer voor de hand liggende dreven. Stuurt hij zes flessen op, dan bots ik voor deze rubriek op de embarras du choix: allemaal goed, allemaal lekker, dus wat te kiezen? Het rad van fortuin bleef dit keer haken bij het spijkertje van de Barbera d’Alba ‘Egidio’ 2013 van Bosio.Ik geloof dat ik langzaam verliefd aan het worden ben op de barberadruif. Lang was die het iets te zure Piemontese broertje van de nebbiolo (waarvan Barolo wordt gemaakt), maar de afgelopen tien jaar is hij getemd. Knallen van de zweep, diep in de ogen kijken en natuurlijk veel liefde, hebben van het ruige, wilde beest een soepel elegant dier gemaakt, een zwarte panter in het glas. In het geval van de Egidio hebben 18 maanden in Frans eikenhout ook nog eens geholpen bij de opvoeding. Resultaat: intens zwartfruitige wijn, sappig en fris ondanks zijn indrukwekkende 14 procent, een kek hintje van vers gebrande koffie erbij…Ja, ja, doet u maar.”
Dan zou je toch meteen naar de Lidl rijden voor een lekker huiswijntje…
!!!
Holle vaten klinken het hardst !
Bij dit soort uitingen is toch mijn eerste reactie: “Waar blijven de broeders met een spanlaken of dwangbuis?”
elitair consumentisme rondom kwaliteit is niks mis mee, het hoeft niet allemaal action of aldi te zijn,