Langs en boven de Geul

Ook hier geldt dat het allemaal een kwestie van smaak is. Dat belet mij echter niet om staande te houden dat de wandeling die hier beschreven gaat worden, een van de fraaiste op of vanuit Nederlands grondgebied is. Want wat er in dat tijdsbestek van twee uur dat er gelopen wordt, aan landschappelijk schoon aan het oog passeert, dat kent zijn gelijke in Nederland niet. Of ik zou me danig moeten vergissen. De hele wandeling voltrekt zich in en op de hellingen van het Geuldal, tussen Epen en Sippenaeken, op Nederlands en Belgisch grondgebied en begint op een kleine parkeerplaats even buiten Epen op de Plaatweg die in de richting van “t Zinkviooltje” loopt, op het punt waar van rechts de ‘Smidsberg’ komt. Van die parkeerplaats gaat de route allereerst zo’n vierhonderd meter in de richting van het al genoemde ‘Zinkviooltje’. Snel dient zich een pad naar links aan, dat leidt naar een brugje over de Geul. Zodra dit gepasseerd is, wordt de weg naar rechts vervolgd, voortdurend langs de spectaculair meanderende Geul, die op sommige punten wortelpartijen van kolossale beuken met zijn stroom zichtbaar heeft gemaakt. Het verloop van de te volgen route wijst zich vanzelf uit. Via poortjes en platgetreden gras wordt de Heimansgroeve gepasseerd, terwijl de wandelaar ook wordt geleid langs zuiltjes met toepasselijke gedichten erop. Na de Belletterbeek en de Mergelhof wordt het punt bereikt dat de Cottesserbeek in de Geul uitmondt.

Door aan dezelfde kant de Geul te blijven volgen wordt de Nederlands – Belgische grens overgestoken, waarna via Camping Le Vieux Moulin een helling naar Sippenaeken moet worden genomen. Waarna zich in dat Voerse c.q. Waalse dorp wat verrassingen aandienen. Daar is bijvoorbeeld Brasserie Le Barbeau met een scala aan bieren van het vat en eenzelfde varieteit aan salades. En vergeet zeker niet de Sint Lambertuskerk te bezoeken, waar aan de hand van de vele bidprentjes een beeld te krijgen is van het  grensverkeer dat hier nog altijd springlevend is. Het vervolg via de Rue de Beusdael dient zich aan en opnieuw voert de weg verder omhoog. Wat tegelijk de belofte van een afdaling inhoudt omdat Epen een flink stuk lager ligt. Even voorbij Brasserie Le Soigneur wordt er rechtsaf geslagen en blijken we al weer snel op Nederlands grondgebied te zijn, waar zich fabuleuze vergezichten op het Vijlenerbos ontrollen. Even verder wenkt een bank die fraaie panorama’s biedt. Op het kasteel Beusdael, op het Bovenste Bos en op het gehucht Terziet, dat omringd is door groene lakens waarop zich tientallen, honderden zwarte stippen hebben verspreid. Geen beter bewijs dat een simpele koe ook de ruimte op prijs stelt. Vervolgens is het een rechte weg van enkele kilometers lang, de Smidsberg, die de wandeling bekroont, namelijk eindigt waar ze begon op de splitsing met de Plaatweg, maar nu met een bank en een kapel om op gepaste wijze tot bezinning te komen en even na te genieten.

Advertentie