Het is verder absoluut niet verontrustend en op zich best vermakelijk als je het maar een beetje van afstand blijft bekijken en beschouwen. Dat is eigenlijk nog het meest dienstige wat er ‘vooraf’ te zeggen valt over de zoveelste nerveuze Amsterdammer die in de Volkskrant een podium geboden krijgt om haar jacht naar een plek binnen de Amsterdamse grachtengordel met succes te bekronen. Het is sneu en aandoenlijk tegelijk en vormt geen enkele bedreiging voor wie of wat dan ook. Omdat het in feite over een onschuldige bezigheid gaat die aan de bedrijver ervan kennelijk de illusie biedt van een verstrekkende maatschappelijke betekenis te zijn. Met als gevolg een ontstaan van een binnenwereld met een geheel eigen en vermeend hip jargon, dat de buitenstaander alleen maar vermaak kan bezorgen. Want iemand die zich ‘full time influencer’ noemt, kan onmogelijk serieus genomen worden. Zeker niet als ze permanent buitelt van de ene gig naar de andere en daartussen naarstig op zoek is naar verbindende tekst, die in feite gebakken lucht blijkt, want vierhonderd ‘hot spots’ in Amsterdam alleen al oplevert en nog meer oorden die dan ‘weird and cool’ genoemd worden, omdat ze niet helemaal naar de zin van deze hoogvlieger zouden zijn.
En die gelet op dat aantal van favoriete plekjes blijkbaar de grootste moeite heeft om keuzes te maken, dus eigenlijk alles geweldig vindt. Omdat er nu eenmaal een gids door haar mee gevuld moet worden. Die daarom dus een waarde van nul komma nul heeft, omdat het blijkbaar altijd goed is volgens deze chick, van wie de vocabulaire uiteraard niet meer 2.0 is, maar van een volgende tijd. Waarin de ‘acai bowl’, het whale watching, de hotspot, de tacotent, de goodiebag, het monetisen, de thirty-something-leeftijd, naanbrood met auberginestoof, de honey tea afternoon, de wanderlust en de quinoiasalade plus vanzelfsprekend de selfiestick niet alleen gemeengoed zijn, maar stuk voor stuk het predicaat megacool of uebercool krijgen. Want je bent je tijd vooruit of je bent het niet. Zodat je als ‘influencer’ al deze bokkesprongen doet, zonder dat het ook maar even het diepe in gaat. Omdat het al met al oppervlakkig blijft en vooral geneuzel teweeg brengt, waar zelfs geen hond een stuk brood van lust. Laat staan dat deze dame, die zich ook nog eens positiviteitspolitie-agente noemt, ook maar een schijn van een kans maakt om serieus genomen te worden. Lachen moet je gewoon om haar en ook nog niet eens in je vuistje.
robschimmert 
Ik zou het niet op mijn CV durven zetten. Maar moet ik misschien toch eens doen, want ik heb wel het idee dat ik een boot mis.
Als iemand op deze wijze kan voorzien in zijn of haar levensonderhoud vind ik dat super.