Een voorhoede op de fiets?

De wereld is inderdaad een schouwtoneel, waarnaar echt niet alleen via de televisie of het internet hoeft te worden gekeken. Mijn voorruit met zicht op de straat is het beste venster waardoor ik naar het volle leven kan en mag kijken om ook dagelijks en met ijzeren regelmaat verrast te worden. Met als voorname acteurs natuurlijk de hondenbezitters, op de passage van wie de klok gelijk gezet kan worden. Zij vormen dat alledaagse decor van het leven zoals dit zich telkens ontrolt en eigenlijk per dag, hoewel nauwelijks waarneembaar, verandert, wisselt en zich aanpast, ook vaker de waan van de dag laat zien. Trends, gedragsveranderingen, blijvende, incidentele of voorbijgaande. En van welke aard die zijn, zal de tijd uitwijzen. Dat is steeds weer de vraag. Bijvoorbeeld vanochtend ook voor mij. Bijna indringend, toen ik een colonne fietsende vrouwen, zeker veertig in getal, voorbij zag komen, waarbij ieder van hen gehuld was in een geel, lichtgevend vest en uiteraard een valhelm droeg. Zou dit ons voorland zijn? Is dit de weg en de richting waarin wij ons gaan begeven, op onze fiets? Diep in mijn hart wil ik er eigenlijk niet aan denken.

Advertentie