Pensioenen en jobstijdingen

Geen gladder ijs dan het pensioen. Zodat voor alles voorzichtigheid geboden is als er een mening over verkondigd wordt. Waartoe op gezette tijden best een noodzaak aanwezig is, als er weer eens reden voor stress en paniek in pensioenland is. Althans als we de ingewijden in die materie mogen geloven. Ik heb er zeker geen last van zodat alle spookverhalen die op gezette tijden de ronde doen, toch min of meer van mij afglijden. Wat kan ik er namelijk nog aan of tegen doen? Voor en door mij is de wedstrijd gespeeld zonder dat ik mij toen tijdens het spelverloop ook maar een minuut heb druk lopen maken over de hoogte van mijn pensioen. Te ingewikkelde kwestie en bovendien had ik toen genoeg andere zaken aan mijn hoofd. Ik zou wel zien waar het op uit draaide, overtuigd als ik er van was dat ik, eenmaal de 65 gepasseerd, zeker niet van honger zou omkomen en bovendien toen ook al zeker wist dat mijn behoeften – en consumptiepatroon op die leeftijd ook beperkter van omvang zou worden. Maar in welke zin, daar had ik geen flauw idee van. Zodat ik wel zou zien wat er uit de bus zou komen, wetende trouwens dat het wel moest meevallen omdat allerlei verplichtingen, waaronder bijvoorbeeld de hypothecaire, stukken lager zouden worden. Dus waarom gepiept, was mijn redenering op dat moment. En daar is eigenlijk tot op heden niets aan veranderd. Omdat ik wat inkomen betreft, mijn AOW plus aanvullend pensioen, echt niks te klagen heb. Het is inderdaad meegevallen. Ik kan het er goed van doen, van wat er maandelijks bij mij binnenkomt, zonder dat aan astronomische bedragen gedacht moet worden.

Dat krijg je ervan als je tijdens je arbeidsleven toch doorlopend onrustig bent geweest. Met dus vier pensioenbreuken tot gevolg. Zonder dat het verder tobben voor mij wordt. O.k. een wereldreis met de Holland-Amerika Lijn zit er niet in. Maar nou wil het toeval, als je dat tenminste zo mag noemen, dat zoiets mij  niet interesseert. Dichterbij huis is er ook genoeg te zien en te beleven. En wat dat aangaat, kom ik totaal niets te kort. Waarmee ik op het punt beland van het recente onheil dat aan gepensioneerd Nederland werd aangekondigd en dat concreet betekent dat er gekort gaat worden op de pensioenen en wel in die zin dat we per maand vijf euro minder gaan ontvangen met ingang van volgend jaar. Was dat het dan, was mijn eerste reactie, hoewel ik tegelijk besef dat ik misschien gemakkelijk praten heb. Kan best zo zijn omdat ik geen weet heb van wat medegepensioneerden maandelijks aan AOW plus een eventueel aanvullend pensioen ontvangen. Misschien is mijn schouderophalen over die zogenaamde jobstijding wel echt voorbarig. Beschouw het dan maar als dat tegengeluid dat best gehoord mag worden. Want zo erg kan het toch niet zijn dat die vijf euro per maand hoofdbrekens kunnen bezorgen? Twee flesjes wijn minder per maand en dat leed is alweer geleden. Als het al leed genoemd mag worden. Want daarvoor is een ander prijskaartje vereist, wil ik alleen maar zeggen, in de wetenschap dat ik mogelijk gemakkelijk praten heb en dat misschien ook voor mijn beurt doe. Hoewel het bij elkaar toch kouwe drukte blijft.

Advertentie