Het werd treffend verwoord door Ahmed Aboutaleb. De onderbuikgevoelens in een samenleving, de vooroordelen, de meningen die in de buurt daarvan komen, plaveien de weg naar haat en geweld. Niets zo gevaarlijk als dat smalle denken dat zoveel verschijningsvormen kent en vaker ook nauwelijks herkenbaar is. Het sluipt en het kruipt overal, ook hier dicht bij huis. In Nederland, in mijn eigen provincie Limburg, waar het zelfs naar mijn smaak te manifest is, waar ook bestuurders er niet vies van zijn om in het eigen straatje te denken en te spreken, op een manier dat het je vaker bij de keel grijpt. Dat de PVV zijn aanhang overvloedig heeft in deze provincie, is genoegzaam bekend en al meer dan eens voorzien van de nodige verklaringen en duidingen. Met natuurlijk de magistraten die mijlenver afstand nemen van het populistisch gedachtengoed. Omdat dat nou eenmaal hoort en bon ton is in de vriendenrepubliek die Limburg nog altijd heet, maar waar elke deelnemer in dat circus van onderonsjes natuurlijk ladingen boter op het hoofd heeft. Want geef geen van hen ook maar een millimeter ruimte om eens uit de losse pols te bespiegelen.
De geest van Jos van Rey blijkt dan maar al te vaardig te zijn over ieder die wat denkt te betekenen in bestuurlijk en gezagdragend Limburg. Met de blik vooral naar binnen gericht, met als enig oogmerk om de achterban te behagen met de volgende herkenbare babbel die net zo populistisch blijkt als de PVV wordt verweten. Zoiets van de pot die de ketel verwijt, enz.enz.enz. maar waarbij razendsnel door het ijs wordt gezakt als er weer zo nodig iemand die de Limburgse zaak heeft gediend, gepromoveerd wordt tot ‘eene vaan os’, dus toegelaten wordt tot die zogenaamde zelfbenoemde elite. Je moet het maar uit je mond durven krijgen. Of is dat nou toch dat typische smalle denken waar Aboutaleb het over had en waarvan laatstelijk de burgemeesters van Maastricht en Valkenburg, respektievelijk Annemarie Penn – te Strake en Martin Eurlings (inderdaad, de pap van) zo onbeschaamd en ook nog onnozel blijk gaven? Mijn broek zakte er in elk geval van af en ik geneerde mij er toch even voor dat die geest zelfs op die plaatsen heerst in Limburg, het land waar ik al met al zo trots op ben en dat ook zeker wil blijven.
robschimmert 
‘Eine vaan us of os’ uitroepen is idd nogal kwetsend. Er prat opgaan dat men ‘unne Sjeng’ het ligt in vele monden bestorven. Het naar de mond praten van het volk door burgemeesters met chauvinisme om zich daarbij te verzekeren van sympathie en aanzien het gebeurd gewoon. Niet vreemd dat bij de mogelijke vestiging van een AZC mensen doodsbang zjn en zich door dezelfde prominenten in de steek gelaten voelen en dat ‘eigene onder elkaar’ te kunnen verliezen. Het liefst houdt men een wereld met barmhartigheid en naastenliefde buiten de deur. Ga eens kijken in het plaatsje Rijckholt onder de rook van Gronsveld.
One of us….twee geweldige nummers. Een van Abba, en de ander van Joan Osbourne.