Op reis met Buienradar

Een paar keer per jaar waande ik mijzelf in de laboratorium-situatie die steevast in het leven werd geroepen bij het zogenaamde operations research. Dat was een denkdiscipline die gelijktijdig met sensitivity – training in de zeventiger jaren nogal opgang maakte. Niet dat er een causaal verband mee bestond, maar het noemen ervan is meer bedoeld om even de plaats in de tijd te bepalen. Operations research, duidelijk voorloper van de bedrijfskunde en besliskunde, was een soort van onderzoeksvorm waarin beslismodellen werden uitgewerkt op basis van aannames omtrent omstandigheden die van invloed zouden kunnen zijn op besluitvormingsprocessen. Waarbij het verder niet aan de orde was op welke schaal dat dan gebeurde. Die theoretische benadering, dat zoeken naar oplossingen voor diverse situaties kwam ik dus elk jaar wel een paar keer tegen, ondervond ik als ik op vakantie of op reis ging. Want de alles overheersende hamvraag was dan telkens wat er zoal aan kleding en dergelijke moest worden meegenomen, met de weersomstandigheden toch als de grote onbekende en tegelijk te duiden variabele. Omdat  het niet aan de orde was om voor elk weertype kleding mee te nemen.

Waardoor de uiteindelijke keuze een gok bleef omdat de inhoud van een koffer en het toegestaan gewicht nu eenmaal gelimiteerd was, ook als we per auto gingen. Dat raden en gissen en afwegen hoorde er eigenlijk zo’n beetje bij en maakte de te maken reis alleen maar ongewisser en daardoor spannender en ook iets opwindender. Vandaar dat soms best lekkere gevoel van gelijkenis met de beslismodellen zoals die tijdens operations research plegen te passeren. Hoewel daar de kraak en de smaak ook van verloren dreigt te gaan doordat Buienradar zo nadrukkelijk een plek in ons leven is gaan opeisen en ons de mogelijkheid biedt om veertien dagen vooruit te kijken om te weten wat voor een weer het op onze bestemming wordt. Al met al lekker makkelijk die zekerheid, die een verlossing betekent van de twijfels die onlosmakelijk verbonden waren met de dagen voor het vertrek. Maar of het echt leuk is, zijn charme heeft, durf ik in twijfel te trekken. Geef mij toch maar die beslismodellen, dat wikken en wegen en vervolgens het besluit om gewoon te zien waar het schip strandt. Waarvan, zeg nou zelf, nooit sprake is geweest. Blijft daardoor de vraag wat Buienradar nu eigenlijk toevoegt, behalve dan dat het de zoveelste twijfel en onzekerheid volledig plat slaat.

Advertentie