Het verhaal van zoete, lieve Gerritje is al hoog en breed achterhaald en oude kost. Voor Jan de Groot en zijn Bosse bollen, hoewel daar nog gretig mee wordt gekoketteerd, hoef je ook niet meer naar Den Bosch te gaan. Omdat die Brabantse hoofdstad waarachtig wel wat anders en heel wat meer heeft te bieden, dat bepaald van deze tijd is. Met een nadrukkelijke knipoog naar haar rijke verleden dat tot meerdere eer en glorie van de stad opgepimpt is, nee, tot nieuw leven werd gebracht. Waardoor dat bezoek gisteren, met nu eens een entree bij de Sint Jan en de Parade, zonder meer een eye – opener was. En natuurlijk moet het Jheronimus Bosch – jaar en de bijbehorende overzichtstentoonstelling in het Noordbrabants Museum met beide handen aangegrepen zijn om Den Bosch die fraaie face-lift te hebben gegeven. Met een werkelijk oogstrelende parkeergarage, die geheel aan elk zicht onttrokken en ondergronds was, vlakbij het stadscentrum. Met natuurlijk die Bourgondische Korte Putstraat. Met spreuken en gedichten op willekeurig wat voor gevels en overal eigentijdse beeldende kunst, met vaker Middeleeuwer Jheronimus Bosch als inspiratiebron. Kortom, ook op een willekeurige woensdag in april bleek ’s Hertogenbosch te leven en een warme schoot te bieden voor de bezoeker, die uiteraard niet ontkomen kon aan die aanleiding van die herwonnen levendigheid. Namelijk de expositie die gewijd was aan het leven en werk van die Middeleeuwer, Jheronimus Bosch (1450 – 1516) die die stad zo in zijn hart had gesloten dat hij zijn eigenlijke naam welke van Aken luidde, wijzigde in Bosch.
Wat overigens een bijkomstig detail was, omdat het toch vooral ging om zijn totale oeuvre. Waarvan in honderd werken een overzicht werd gegeven, met circa vijftig schilderijen, drieluiken en tekeningen van zijn hand, die niet alleen een verhelderend licht wierpen op de wereld van de Middeleeuwen, maar vooral de actualiteit en moderniteit van de schilder Jheronimus Bosch lieten zien. Rauwe hekelaar en boze burger tegelijk en beslist niet wars van ironie, terwijl maatschappijkritiek hem geenszins vreemd was. Wat allemaal scherpte kreeg en eens te meer indringend werd verbeeld door zijn opvallend kleurgebruik, bizarre scenes en zijn vaker naïeve wijze van schilderen als het perspectief hem plotseling ontglipte. Het resultaat en effect was wel, merkte ik, dat het verhaal en de boodschap voluit bij je binnenkwamen. Hoewel het anderzijds onmogelijk was, ook door de grote drukte tijdens de tentoonstelling, om van ieder schilderij en drieluik alle details te vangen, te bekijken en te begrijpen. Een intensieve ervaring dus, deze Bosch – expositie, die ik alleen maar onder ieders aandacht kan brengen. Al was het alleen al om te zien hoe de boze burger, die dus ook al in de Middeleeuwen bestond, zijn ongenoegen tot uitdrukking bracht en die ondertekende met Jheronimus Bosch.
Advertenties
dus toch gaan!
Een groots kunstenaar die zijn tijd heel ver vooruit was. Een man met visie. Den Bosch is daarnaast zeer zeker een bezoek waard en heeft een heel mooi centrum. Ik weet niet waar je naar binnen bent geweest op de Korte Putstraat, maar het doet culinair zeker niet onder voor Maastricht.
Wie nog wil, is te laat. Alles is volgeboekt.