De zondagmarkt in Aubel

Hoewel ik al ruim veertig jaar in Zuid – Limburg woon, ben ik nog altijd bezig met de verkenning van mijn omgeving en op onderzoek naar de pareltjes en verrassingen die niet ophouden om in mijn bereik en gezichtsveld te komen. En het wil maar niet stoppen. Ik ben nog lang niet uitgekeken, weet ik maar al te goed en in het besef dat er nog altijd zoiets is als de zondagse vlooienmarkt op het Bat in Luik of de antiekmarkt in het naburige Tongeren. Het is er nog altijd niet van gekomen om daarheen te gaan omdat het wel om een erg vroeg reveil op zondag vraagt. Wat dat aangaat wenkte gisteren een tochtje naar Aubel wat meer omdat de gebruikelijke zondagsmarkt van streekproducten daar een wat latere aanvang neemt. Een markt welke ik ondanks haar faam die ik al vanaf het eerste begin van mijn wonen hier ken, nog nooit had bezocht. Eens moest dus de eerste keer zijn. Zodat de kennismaking gisteren haar beslag kreeg. En wat ik al had verwacht, ze smaakte naar meer. Want hoewel bij mij praktisch naast de deur en om de hoek, waan je je daar toch min of meer in Frankrijk, als de plaatselijke bevolking op chic daar dan haar boodschappen doet om na afloop ervan een van de talrijke terrassen te bezetten, voor een glas Leffe of een Chouffe of toch maar een kop koffie.

Die moet dan wel vergezeld gaan van een van de taartjes of pralines van de plaatselijke patissier Jean – Pierre, die vanwege zijn faam dan ook geen achternaam meer draagt. Genoeglijkheid, geroezemoes en geschuifel, dat bepaalt die sfeer tijdens de zondagsmarkt in Aubel, met het Frans als voertaal en soms doorspekt met een enkele manmoedige poging om wat Nederlands te produceren. Wat eigenlijk niet zou moeten gebeuren om die echte Waalse sfeer erin te houden en die Nederlander die er toch wat verdwaald rond loopt, het gevoel te blijven geven dat hij even in het verdere buitenland vertoeft, hoewel zo dichtbij. Want Aubel is maar een steenworp verwijderd van Nederland. Misschien zes kilometer voorbij de grensovergang De Planck, met vervolgens een prachtig traject langs het Rode Bos door de Voerstreek om in het dal van de Berwinne te eindigen, in het dal waar Aubel ligt en de bezoeker al van verre uitnodigt en lonkt. Met bijvoorbeeld deze belofte van de zondagsmarkt die aan iedere Limburger, maar ook aan ieder die naar het diepste Zuiden komt, van harte kan worden aanbevolen. Al was het maar om een paar uurtjes dat echte Bourgondische gevoel te krijgen en aldus aan de weet te komen wat dat echt inhoudt.

Advertentie