Een treurig bericht, het nieuws van het overlijden van Wim Brands, de dichter en presentator die met zijn boekenprogramma een vaste plek in de televisieprogrammering had verworven, op elke zondagochtend voorafgaand aan “Buitenhof”. Zijn gesprekken met schrijvers, dichters, historici en filosofen behoren spijtig genoeg tot het verleden omdat een depressie Brands de baas is geworden. Jammer en verdrietig. Vandaar als eerbetoon aan hem dit gedicht van zijn hand dat de titel “Zo herinner ik mij” draagt.
Zo herinner ik me de voddenkoopman
van de overkant. Ik was in deze ontvolkte
buurt zijn laatste klant.
van de overkant. Ik was in deze ontvolkte
buurt zijn laatste klant.
Zittend aan het raam zie ik nog zijn volle kar staan.
Midden op de weg. Hoor zijn roep. Wat vrolijk
en somber stemt, want
Midden op de weg. Hoor zijn roep. Wat vrolijk
en somber stemt, want
als ik er niet meer ben, wie herinnert zich
dan zijn stem?
dan zijn stem?
robschimmert 
Dank voor dit mooie gedicht. RIP Wim Brands. IK herinner mij een aneldote van mijn vader, hoe hij het naderen van de roepende voddenman in de straten van Maastricht beschreef, roepend: “lo-me-le” lo me le.
Even terug kwam ik hem nog tegen.
De depressie en het uitstappen overvallen mij.
Van zijn programma’s heb ik altijd genoten, maar nu is hij er niet meer.
Sterkte voor zijn familie besluit ik dan maar.
Treurende groet,