Bos of Bosch?

Het wil wel eens gebeuren dat ik helemaal van het tapijt ben. Ik ben er dan niet met mijn hoofd bij of zo intensief met dingen bezig dat aandacht voor iets anders er niet bij kan. Met toch merkwaardige reacties tot gevolg, althans op zijn minst zonderling of niet te plaatsen voor mijn omgeving. Of dat het begin van verval is of gewoon een vorm van verstrooidheid, ik zou het waarachtig niet weten. En eigenlijk maak ik mij er ook niet zo druk om. Ik doe het ermee. Wat toch het beste is, als ik er zonder erg ook nog zoveel lachers mee op mijn hand krijg. Ik werd mij van die, noem het maar, onhandigheid de afgelopen week maar al te bewust, hoewel ik ook weet dat ik wel eens meer uit een hoek kom die met de gegeven situatie weinig uit te staan heeft. Maar dan let ik er verder niet op, gaat het aan mij voorbij, omdat het in feite tussen zovele bedrijven door passeert. Maar deze keer betrapte ik mijzelf en maakte ik meteen pas op de plaats om even daarna in lachen uit te barsten. Het gebeurde toen ik gebeld werd door mijn lieve vriendin terwijl ik nogal aandachtig zat te kijken naar een programma dat gewijd was aan het overlijden van Johan Cruijff. Eigenlijk was ik daar met mijn hoofd helemaal bij.

Het geluid stond ongeveer op ’25’, toen de telefoon ging. Waarna zij kort vertelde dat ze met haar dochter gesproken had, die ze niet eerder had kunnen bereiken omdat zij met haar man naar Jeroen Bos was geweest. Let op de door mij gebruikte spelling, want zo kwam die naam voor mij ook in beeld terwijl ik luisterde en daarom prompt vroeg wie die Jeroen Bos was, of dat een nieuwe vriend of kennis van ze was, omdat ik die naam nog nooit uit hun mond had horen komen, en of ik hem wel eens bij hen had ontmoet. Met vervolgens enige stilte aan de andere kant van de lijn, die verbroken werd door een korte lach als eerste reactie en daarna de opmerking dat het om de naamgenoot ging, maar dan met sch, die exposeerde in ’s Hertogenbosch. Dus geen goede vriend, maar een heel verre bekende van eeuwen terug, waarvoor haar dochter en haar man grote belangstelling hadden. Zodat toen toch dat lampje bij mij ging branden en ik weer bij de les was, die mij leerde dat je Jeroen Bos en Jeroen Bosch hebt, maar dat alleen de laatste, de beroemde, exposeerde, terwijl de eerste geen kennis en ook geen goede vriend was en misschien zelfs wel niet bestond. Wat ik dus nu voortaan weet zodat ik op weg kan naar een volgende flater en misser, als ik mijn hoofd en aandacht opnieuw verlies.

Advertentie