Om het mijzelf maar niet al te lastig te maken, heb ik besloten om maar helemaal niks van The Passion te vinden, dat zangspel dat op Witte Donderdag wordt uitgezonden en dat dit jaar in de straten van Amersfoort wordt opgevoerd. Een moderne versie van het lijdensverhaal, dat in een musicalachtig jasje wordt gestoken en zo de zegen krijgt van de religieuze omroepwereld. Ik heb er niets mee en zal er ook nooit iets mee krijgen. Maar de publiciteit eromheen is van dien aard dat dat hele gebeuren via spots en advertenties wel om je aandacht vraagt. De heisa vooraf kent haar weerga niet waardoor ik er haast over mee lijk te kunnen praten. Wat ik dan toch niet doe. Of het moet zijn dat ik toch enkele zaken vermeld die mij op zijn zachtst gezegd wel opvallen. Zoals bijvoorbeeld de rolverdeling. In de bezetting van The Passion zie ik eigenlijk slechts namen van BN’ers die dat predicaat al bijna kwijt waren geraakt. Er is nog zoiets als wat oude roem die aan hen kleeft, maar toch met te weinig substantie dan dat dat een uitnodiging voor de een of andere spelshow, waarvan er op de Nederlandse tv meer dan genoeg zijn, zou kunnen rechtvaardigen.
Vandaar hun niet eens gespeelde vreugde dat zij tenminste hier nog mogen aanschuiven. Waarmee verder niets gezegd wil zijn over de kwaliteit van hun inbreng in dat geheel of dat er al een oordeel of twijfel vooraf daarover wordt uitgesproken. Het sprong alleen in het oog. Met nog een tweede, en zeker merkwaardiger, aspect dat ook niet ongenoemd mag blijven. Dat is de haast ronkende vooraankondiging van de voorbeschouwing die vanaf zes uur ’s avonds op Radio 2 op de dag van de uitzending gehouden zal worden, met na afloop van The Passion ook nog eens een nabeschouwing op dezelfde zender tot middernacht. En opnieuw vind ik niks, hoewel ik mij tegelijk afvraag of alle sportverdwazing hier ook heeft toegeslagen en een model is geworden om een dergelijk openluchtspel te beleven. Of is het vertellen van het lijdensverhaal ook al tot topsport verheven? Ik kan er niets mee, hooguit dat ik wel kwijt moet dat het alstublieft niet nog gekker moet worden.
robschimmert 
The Passion en aanverwante evenementen zijn mij een verschrikking!
Door niets te zeggen, zeg je genoeg…
the passion is hot… verklaarbaar wat mij betreft het beantwoord aan een bepaalde behoefte, grote thema’s, pseudoreligie, samenbeleving, show en spectacel, groots, meeslepend, etc…. Ik heb vorig jaar 1x gekeken. Ik begrijp wel de analyse van Rob.
Het lijdensverhaal …. The musical! Nederland toont zijn smakeloosheid en probeert dat aan ons op te dringen. Ik vind het triest hoe alles maar dan ook alles door de vdEnde lobby wordt uitgemolken om geld binnen te halen, en triest voor die derderangs ‘artiesten’ dat ze ‘genoodzaakt’ zijn daar aan mee te doen. En het wordt gepresenteerd alsof het top amusement is, in mijn beleving is het een passiespel voor en door de simpelen van geest.
Over twee dagen zijn we van al die reclame voor deze onzin af.