Een niet te stuiten nasleep

Waar een beetje wind al niet toe leidt, is dit jaar wel schrijnend duidelijk geworden. Want wat altijd de drie dolle, dwaze dagen waren, Carnaval dus, daar lijkt nu maar geen eind aan te komen. Het woord ‘ophouden’ lijkt zo maar uit de agenda van de carnavalisten geschrapt. De eerste schreden naar een viering het jaar rondom zouden in 2016 wel eens gezet kunnen zijn. Met dank aan de code oranje die de Vastelaovend dit jaar voor een deel in het water deed vallen, maar meteen bewees dat dat nadeel dus ook zijn voordeel kan hebben. Krijgt de heilig geworden Cruyff zo waar weer gelijk. Nu eens op een onvermoed terrein. Want dat de aanloop naar het Carnaval al sinds jaren uitgesmeerd over de drie daaraan voorafgaande maanden, dat weten we hier niet meer beter. Het begint bij de elfde van de elfde en alle voorpret die daar ook weer een aantal weken van tevoren aan verbonden is. De oprekking van datzelfde feest, maar dan aan haar achterkant, met die verlenging van haar nasleep door zo’n miezerige windkracht zeven, zal waarschijnlijk ook wel naar meer doen smaken. Te oordelen tenminste naar de royale belangstelling voor alle zogenaamde halfvastenoptochten die er dit jaar op zo’n ongewoon tijdstip mochten trekken, na de sof en afgelasting ervan op Carnavalsmaandag.

Kijk niet vreemd op als er gisteren zo maar een precedent is geschapen en we dus in het Zuiden des lands in het vervolg in het voetspoor van die Belgische halfvastentraditie treden. Wees niet meer verbaasd. Want de moderne mens wil koste wat kost de zinnen verzetten en nog meer verzet krijgen. Waardoor elk vermaak, in welke vorm ook, daartoe meer dan welkom is. Dat is na gisteren meer dan zonneklaar geworden en zo te zien ook een niet meer om te keren ontwikkeling. Of is er nog iets anders te concluderen als op de vroege zondagochtend ergens in Maart in Valkenburg op een plein de Stehtische rijkelijk bemand zijn en het bier op hetzelfde moment ook overdadig vloeit en achterovergeslagen wordt door gekostumeerde en geschminkte feestgangers? Hoewel, en dat ik wil ik ook vastgesteld hebben, ik het hele schouwspel met stijgende verbazing heb gadegeslagen en weer eens mocht ontdekken wat de ware betekenis van het verschijnsel en gevoel van vervreemding is. Omdat het bijeengenomen toch als een tang op een varken sloeg. Maar ja, wat voor onmogelijks is er niet mogelijk geworden?

Advertentie