Ze zijn er in alle maten en soorten en hun hoeveelheden zijn niet te tellen. Niet dat ze een plaag genoemd moeten worden. Want er schijnt behoefte aan hen te zijn. Mensen voelen zich kennelijk door hen geholpen en doen er ook veelvuldig een beroep op. Er moet in die sfeer een goede boterham te verdienen zijn. Want over kommer en kwel is er uit hun mond nooit iets te horen. Hun getal zwelt alleen nog maar aan. Zonder dat duidelijk wordt hoe, waarom en waarvandaan ze komen. Velen zijn geroepen en blijkbaar even zovele uitverkoren. Maar schimmig blijft het allemaal wel, die overvloed aan stylisten, personal coaches, adviseurs, trainers en hoe ze zich verder ook noemen. Zoals het even raadselachtig blijft waar ze hun kwaliteit exact vandaan halen, waarvoor ze nou precies hebben doorgeleerd. Het lijkt er allemaal niets toe te doen, omdat zowel aan de vraag – als aan de aanbodkant alleen maar stilte, dus tevredenheid, neem ik aan, heerst. Het neemt echter niet weg dat er best wat van te vinden is. Want het zegt wel degelijk iets, de omvang en de aard van deze processen die zich immers afspelen in een samenleving welke een ongekend welvaartspeil kent, met een bevolking waarvan het ontwikkelings – en opleidingsniveau nog nooit zo hoog is geweest. Waardoor bij ieder toch een zeker zelfvertrouwen en zelfinzicht verwacht mag worden. Met aldus een aantal basisvoorwaarden die mensen in staat stelt om voor zichzelf te zorgen en het eigen leven en elk terrein daarvan naar behoren in te richten.
Maakbaarheid is allesbehalve een loze kreet, zou op zijn minst verwacht mogen worden, als met name de tools voor zelfredzaamheid in de vorm van kennis en intelligentie zijn aangereikt en bijgebracht. Dit ligt toch in de rede en zo zou ook de stand van zo’n samenleving moeten zijn, met een minimum aan hulpvragen in welke richting ook. Maar niets daarvan. Want hier gaan theorie en praktijk elkaar wonderlijk genoeg verlaten getuige het surplus aan coaches en adviseurs en trainers die op dit moment op individueel niveau overal ingezet worden, mensen met zichzelf weer aan de praat moeten krijgen dan wel ze van praktisch advies dienen als de woning of de tuin om de goede inrichting vraagt of bij een poging tot gewichtsvermindering. Omdat mensen het zo vaak zelf niet of niet meer blijken te weten of te kunnen. En dan is elke hand al snel goed genoeg zonder dat het aan de orde is of die steun inhoud heeft en hout snijdt. Wordt blijkbaar ook niet van belang geacht gezien die voortdurende groei van coaches, trainers, stylisten en wat dies meer zij, die zovelen bij de hand moeten nemen. Zodat de vraag alleszins gewettigd is wat een samenleving nou waard is waar alsmaar meer van zulke duur betaalde noodverbanden gelegd worden en mensen er gewend aan raken om ondersteuning te vragen en te krijgen. Met de gerede kans dat het er niet bij blijft. Omdat de wereld rondom niet verandert en er bij al die trainers, coaches en stylisten ook brood op de plank moet blijven komen en waarvan het denkelijk steeds meer gaat wemelen.
robschimmert 
Zo hoorde ik gisteren van een kennis die mee gaat doen aan een triatlon dat hij een personal trainer in dienst had genomen om hem daarbij te begeleiden.