In een beschouwing over de relatie van de Nederlandse bevolking en de vluchtelingen c.q. asielzoekers las ik het volgende:
“…..Vluchtelingen moeten zich niets aantrekken van die zogenaamde bezorgde burgers die hen gelukszoekers noemen. Want de geschiedenis van Nederland leert dat de overweldigende meerderheid van die zogeheten autochtone Nederlanders ooit ook gelukzoeker was. Hugenoten, Lutheranen, Joden, noem ze maar op. Niemand is echt Nederlands. En Limburgers al helemaal niet. Die kwamen pas in 1815 bij Nederland. Tot aan de jaren vijftig van de vorige eeuw was er in Nederland een grote antipapistische culturele stroming. De katholieken waren niet te vertrouwen. Ze mochten tot 1900 geen openbare ambten beoefenen. Hun kerken werden beschouwd als haatpaleizen. Dus wat men toen over de katholieken zei, en dat is dus echt niet zo lang geleden, dat zegt men nu over de moslims…..”
Een tekst die in het huidige opgewonden klimaat mogelijk toch als olie op de golven kan dienen.
Gelijk hebben ze wel…
Gelukszoekers zijn een ander slag mensen dan vluchtelingen.