Of hij nou dat orakel is of die ziener, moet vooralsnog maar in het midden gelaten worden. Dat vindt hij zelf waarschijnlijk wel zo prettig, omdat de waarheid als je hem in zijn analyses en duidingen van het parlementaire gebeuren hoort, meestal ergens in het midden ligt. Waar hij natuurlijk altijd te vinden is na zoveel jaren trouwe dienst, op de eerste plaats aan zichzelf, op het Binnenhof. Hij, Frits Wester, weet inmiddels daardoor als geen ander hoe de hazen lopen. Althans die indruk weet hij met zoveel verve te wekken dat hij om de haverklap wel wordt uitgenodigd om weer eens in een talkshow aan te schuiven. Niet dat wat hij te vertellen heeft, zoveel inhoud bevat. Dat hoeft hij ook niet meer te bieden, nu hij al de status van stamgast heeft verworven, dus als vanzelfsprekend het etiket van deskundigheid krijgt opgeplakt. Wat hij zich dan ook maar al te graag laat aanleunen. Ten eerste omdat het goed schuift, ten tweede omdat er eigenlijk niks meer van hem wordt verlangd aangezien zijn aanwezigheid al garant staat voor quotes die er toe doen omdat ze uit zijn mond komen.
Ten slotte bevestigt elke aanwezigheid zijn autoriteit en maakt deze ook weer groter. Dus is Frits eigenlijk nog alleen op de automatisch piloot te bewonderen en debiteert hij er een slag op los, ongehinderd omdat hij als vermeende kenner, orakel of ziener, door de buitenwacht slechts naar de ogen wordt gekeken en voetstoots wordt geloofd. Zoals dat bijvoorbeeld ook gebeurt met al zijn achterklap over de commissie ‘Stiekem’, welke naam hij natuurlijk in het leven heeft geroepen, en waardoor hij steeds weer kennis van de hoed en de rand suggereert en ook het beeld oproept dat hij dichter bij het vuur zit dan wij eenvoudige passanten en stervelingen. Waarmee je je ook tot een hele meneer kroont. Maar daar blijft het wel bij, zoals het niets toevoegt, hoogstens dat het zijn gezag herhaalt en onderlijnt voor kijkers en luisteraars, die de lege huls,, het holle vat en de gemakzucht vast niet in hem zullen onderkennen. Waardoor Wester ongrijpbaar en onaantastbaar blijft, met alle lijntjes naar de politiek, maar vooral naar zichzelf nog altijd vast in handen.