Het werd wel weer eens tijd om dichter en schrijver Toon Tellegen (1941) opnieuw hier op zondag aan het woord te laten met een van zijn altijd kunstig gecomponeerde gedichten. Waarvan dit “Men moet” dus een sprekend voorbeeld is.
Men moet altijd enigszins verdrietig zijn,
anders is men verloren,
anders is men verloren,
maar men moet wel een beetje verloren zijn –
van het reddeloze soort –
anders zou men alleen maar gelukkig zijn,
van het reddeloze soort –
anders zou men alleen maar gelukkig zijn,
toch moet men ook gelukkig zijn,
zo maar gelukkig kunnen zijn,
in alle staten van geluk,
zo maar gelukkig kunnen zijn,
in alle staten van geluk,
anders zou men maar verdrietig zijn,
enigszins verdrietig
altijd.
enigszins verdrietig
altijd.
robschimmert 