Het mag in mijn rij van favorieten uit de popmuziek van de zeventiger en tachtiger jaren zeker niet ontbreken. Het is weliswaar geen wonder van schoonheid, maar “It’s my life” van Talk Talk bevat toch meer dan voldoende ingrediënten om mij zoveel jaar nadat ik het voor de eerste keer hoorde en door de klanken ervan bevangen werd, nog altijd mee te slepen. De opbouw met een terugkerende climax, die merkwaardige stem van Mark Hollis die de neiging heeft om langs de toon te zingen en de werkelijk fraaie beelden die de melodie en de tekst niet slechts ondersteunen, maar daar zelfs een extra dimensie aan geven. Dat zijn de elementen die dit nummer zijn tijdloze karakter hebben gegeven, waardoor het nog altijd de moeite van het beluisteren en zeker ook van het ernaar kijken meer dan waard is.
Zeker een topnummer met een heel herkenbare sound.