Falende regeringsleiders

Het paard achter de wagen spannen. De put dempen als het kalf verdronken is. Reactie op reactie plus de ene impuls na de volgende reflex. Met ondertussen wel steeds het initiatief op de plaats waar het niet hoort te zijn. Waardoor de onaangename verrassing, de overdondering telkens weer het enige gevolg is. En we opnieuw perplex staan en ons maar afvragen of het nou eens niet ophoudt. Met daaroverheen de stoere oorlogstaal van regeringsleiders die ons gerust moet stellen en doen vergeten dat er voor de zoveelste keer is gefaald en qua informatieverwerving hopeloos achter het net is gevist. Met het verlies van zovele kostbare levens als het pijnlijke resultaat. Wat nog eens zovele malen erger en onverdraaglijker wordt doordat al die overheden het eigenlijk allemaal wel hebben laten gebeuren. Door gemakzucht of door de lichtheid van het eigen gewicht, vanwege ontbrekende visie en beperkte intellectuele bagage waardoor landen in feite geleid worden door filiaalchefs, die op de winkel passen, de dagelijkse business doen en zich inspannen om hun eigen kas vooral kloppend te houden of te krijgen.

Ook omdat dat moet van de hogere ‘legerleiding’ in Brussel. Hoezo voorwaarden scheppen? Hoezo veilige samenleving? Kijken naar de dag van morgen is al teveel gevraagd, vraagt fantasie en verbeeldingskracht, welke nu eenmaal schaars verdeeld en voorradig zijn. Dus ben je als baasje al blij als je ongeschonden het eind van de dag haalt, waarna er morgen wel weer verder wordt gezien. Met zulk collectief en verzameld kruideniersgedrag kun je uiteindelijk alleen nog maar met de gebakken peren komen te zitten. Wat dan nu dan ook duidelijk het geval is en laat zien dat de respectievelijke filiaalchefs niet verder komen dan hun eigen falen te verhullen en vooral te overschreeuwen door met de spierballen te rollen en door in oorlogsretoriek te vervallen, te vergelden en er hard op te slaan. Wat verder onverlet laat dat de onzekerheid, de angst bij de man in de straat blijft bestaan en ook niet weggenomen kan worden, omdat die regeringsleiders, die staatslieden onverbeterlijk beperkt zijn en in dezelfde fouten zullen blijven vervallen. Omdat ze niet beter weten en kunnen, maar waar wij met ons allen dus mooi mee verkocht zijn. En mag ik daar toch even pissig over zijn?