Door de mand gevallen

Hij is natuurlijk de korfballer pur sang. Als er één man is die de kunst van het door de mand vallen verstaat, dan is het wel Camiel Eurlings. Als geen ander is hij in staat om op de verkeerde plaats en het verkeerde moment ook nog de foute uitspraak te doen. Onze nationale brekebeen is hij aan het worden, waarvan de naam maar beter aan niets verbonden kan worden, omdat die garant staat voor mislukking en afgang tegelijk. Om zijn heilige drie-eenheid van fouten met hoofdletters nog maar even in herinnering te roepen hoeven we niet zo lang terug te gaan in de loopbaan van dit jonge talent dat al in de knop brak door eigen onmacht en omdat hij volkomen misplaatst over paarden getild werd. Denk maar aan zijn déconfiture als minister die het HSL – debacle uiteraard niet voorkomen kon, maar zelfs probeerde weg te moffelen. En wat te zeggen van zijn malle act op dat fameuze CDA – congres waar hij Maxime Verhagen een hart onder de riem wilde steken, maar per saldo verantwoordelijk was voor zijn eigen en ook diens doodsteek en politieke ondergang. Met voor hemzelf nog een vervolg bij de KLM waar ze hem dachten te kunnen gebruiken als hoogste baas met kennis van politiek Den Haag, maar waar al snel duidelijk werd dat die dus helemaal niks voorstelde dus nutteloos was. Exit Eurlings opnieuw en alweer roemloos, met nog als enige trofee iets bestuurlijks bij het IOC en NOC/NSF.

Waardoor hij in die hoedanigheid nog gevaarloos van zich kon laten horen en zich als zodanig niet belachelijk hoefde te maken, was de heersende gedachte in ons nationaal oldboys – netwerk, dat zich toch min of meer over hem ontfermd had. Wat voor Camiel toch te hoog gegrepen bleek, omdat hij zijn mond niet blijkt te kunnen houden en nog altijd vindt dat hij iets wat er toe doet te berde dient te brengen of daar hoort te zijn waar het naar zijn mening gebeurt zonder zich verder te laten hinderen door ontbrekend onderscheidingsvermogen. Met als gevolg dat hij wel als hoogste gast aanwezig moest zijn bij het WK Korfbal, kleinste sport aller sporten waarin Nederland al de hele eeuwigheid heerst, net als bij de Elfstedentocht, omdat geen enkel ander land er ook maar enige belangstelling voor heeft. Maar wist Camiel veel? Dus niet in de weg gezeten door kennis van zaken, stond het voor hem als IOC – bobo dus vast, en zeker toen Nederland opnieuw wereldkampioen werd, dat korfbal als de wiedeweerga een Olympische sport diende te worden. Open doekje dus voor glimmende Camiel, die dat ene moment weer zijn eigen winnaar mocht zijn zonder te vermoeden dat hij daarmee al zijn volgende afgang aan het inleiden was, die dus onherroepelijk volgt als hij met zijn pleidooi voor die rare poldersport alweer door de mand gaat vallen, zonder dat hij dat zelf merkt. Met die ene winst dat hij als mr Brekebeen wel de lachers voor de zoveelste keer op zijn hand heeft gekregen. En dat zou het wel eens kunnen zijn dat voor Camiel telt. Want weet hij verder veel….

Advertentie