Xenofobie in Brunssum

Een van de direkte gevolgen van de vluchtelingenstroom waar we nu mee geconfronteerd worden, is dat de druk op met name Westeuropese samenlevingen toeneemt. En zoals een aloud gezegde luidt, wordt onder dat soort druk allereerst alles vloeibaar, maar worden maatschappelijke verhoudingen ook meer zichtbaar, want verder aangescherpt via de uitgesproken meningen die iedereen uiteraard over zo’n kwestie heeft. Ook de zwartste opinies mogen dan weer tevoorschijn komen, al of niet onder invloed van media en politici. Feit is in elk geval dat de onverdraagzaamheid zich weer in allerlei vormen laat zien. Xenofobie mag weer en logisch dat dan ook de hakenkruizen hun plek op de muren krijgen bij al die sentimenten. Zoals de afgelopen dagen gebouwen in Brunssum, die voorzien waren als opvangplaats voor vluchtelingen en asielzoekers, werden beklad met uitingen van die gevoelens. Waardoor natuurlijk vergelijkingen met de Kristalnacht in 1938 werden getrokken, welke vergezeld gingen met waarschuwingen tegen herhalingen van de geschiedenis. En uiteraard kon er op gewacht worden dat de wet van Godwin van stal werd gehaald om de geldigheid van die vergelijking aan de kaak te stellen. Maar dat neemt toch niet weg dat het meer dan dienstig is om waakzaam te blijven tegen dit soort uitwassen die alsmaar terugkomen en dus ook om dat machtige Duitse protestlied uit 1982 van de Keulse dialektgroep BAP, getiteld ‘Kristallnach’, tegen met name het rechts – extremisme in ere te houden. Waarvan hier het eerste vers volgt:

Soms denk ik dat ik glasgerinkel hoor

Dan spookt er iets door mijn hoofd

Een geluid……..niet eens luid

Vaak valt het niet op (klinkt het vertrouwd)

Zelden ook heb je het gelijk door

Je wordt wakker, wrijft je ogen uit en ziet…

Een beeld,…iets tussen Breugel en Bosch

Geen mens die om het alarmsignaal maalt

Het ‚sein veilig’ kost half zoveel moeite

Het ruikt naar Kristallnacht……