Het zal anderen toch niet anders dan mij zijn vergaan, toen ik staatssecretaris Wilma Mansveld in de Tweede Kamer penen zag zweten terwijl ze op het rooster werd gelegd tijdens haar bevraging over de rommel bij ProRail en alles wat daar mee te maken heeft. Waar was haar baas, de minister van Infrastructuur & Milieu, Melanie Schultz van Haegen – Maas Geesteranus, die immers het ministerie van Verkeer & Waterstaat leidt en gewoon politiek verantwoordelijk is? Die was in geen velden of wegen te bekennen, ze schitterde door afwezigheid. Waarmee niet gezegd wil zijn dat ze niks deed, maar wel evident andere prioriteiten bleek te hebben. Waar ieder dan ook het zijne of hare van mag denken. Maar fris ruikt het allerminst als je je staatssecretaris lekker laat bungelen en onderwijl bezig bent met de opening van een nieuwe containerterminal in de haven van Nijmegen, met het leggen van de symbolische laatste steen op een dijk in Kamperland en met de ondertekening van een akkoord over de aanleg van de nieuwe Blankenburgtunnel bij Rotterdam. Wat dan een uitvloeisel heet te zijn van de curieuze taakverdeling die tussen beide bewindsvrouwen tot stand kwam tijdens de vorming van dit kabinet. Want bij die gelegenheid drukte Melanie, met haar ervaring op hetzelfde departement tijdens het voorgaande kabinet, haar snor en gunde gretige Wilma Mansveld, die stond te trappelen van ongeduld na haar jaren van gedeputeerde in Groningen, maar al te graag wat extra brokken, waarvan zij wist hoe onverteerbaar die konden zijn.
Niks geen gezeur meer over vierkante wielen op het spoor, laat staan dat ze de nasleep van het Fyra – debacle een wenkend perspectief vond. Die kastanjes mocht Wilma uit het vuur halen, omdat Melanie al genoeg rondjes met de NS rond de kerk had gereden, zoals ze ook nog hoofdpijn kreeg bij het idee van de KLM en Eurlings over de vloer te krijgen. Waarmee de kaarten op dit departement vroegtijdig waren geschud en Melanie in de luwte vier jaar genieten mocht van haar onzichtbaarheid voor de Kamer. Welke rolverdeling nagenoeg de exacte afspiegeling is van de verhoudingen in de coalitie. Met de VVD die steeds weer wegkomt en met alle successen bij monde van Rutte mag pronken en oogsten, terwijl de PvdA opgezadeld zit met hoofdpijndossiers en met de brokken in de opiniepeilingen plus een dreigend verlies bij de volgende verkiezingen. Had die partij maar niet gretig moeten zijn bij monde van Diederik Samsom, met dus alle dramatische gevolgen vandien. Met name in de persoon van Wilma Mansveld, die met haar onwetendheid, onnozelheid en ambitie haar baas, Melanie met al die namen, nu mooi uit de wind mag houden, zonder dat ze er zelf een steek wijzer van wordt.
robschimmert 
Als ze een beetje vrouw was geweest met een missie had ze jouw woorden nu in de kamer herhaald. Maar vrouwen met ballen zijn er niet meer.
Wat een politiek gekonkel weer, het zal wel nooit anders worden.