Zou bij mij vandaag alleen de mond open gevallen zijn? Of zijn er meer mensen geweest die niet wisten waar ze het moesten zoeken toen het bericht in de wereld werd gebracht dat de Nederlandse regering en het Rijksmuseum samen twee werken van Rembrandt voor de som van 160 miljoen euro gingen kopen, waarbij elk der partijen vijftig procent van het aankoopbedrag voor zijn rekening zou nemen. Over verhoudingen gesproken. En dat op een moment dat zoveel mensen totaal ontheemd en op de vlucht bij ons aan de deur om hulp roepen. Waar gaat dit over? Of moet er gewoon gevraagd worden waar de schaamteloosheid vandaan gehaald wordt om een dergelijk bedrag aan de familie de Rothschild over te maken. Alsof er nooit van fijngevoeligheid is gehoord. Dat het schuurde en wrong was half en half op te maken uit de opeenstapeling van argumenten en loftuitingen op het unieke karakter van beide schilderijen, welke minister Jet Bussemaker met zichtbaar ongemak uit haar mond kreeg. Maar verder zonder veel omhaal vervolgens overging tot haar orde van de dag, de kijker en burger achterlatend met het gevoel dat hij zo maar weer mooi in zijn hemd werd gezet.
En in elk geval voor 80 miljoen lichter was gemaakt voor iets dat het merendeel van de Nederlanders wel nooit zal zien, maar ondertussen toch zogenaamd blij werd gemaakt met die dooie mus dat er hier sprake was van de zekerstelling van nationaal erfgoed. Alsof de doorsneeburger daar ook maar een boodschap aan heeft en hem dat een bal kan schelen. Waar ik van mijn kant alleen maar aan kan toevoegen dat ik als kunstliefhebber nog kans zie om in dit verband een en een op te tellen en er twee van te maken, maar dat dan mijn begrip echt volledig stopt. Of wordt van mij nog verwacht dat ik de hoogte van de bedragen snap die hier in het geding zijn en elke proportie missen? Waardoor het er immers weer verdacht veel op lijkt dat kunst, en met name beeldende kunst, toch een exclusief onderonsje is voor de elite en de bestuurders, dat zich aan ieders zicht verder onttrekt en elk bevattingsvermogen te boven gaat. Met daarnaast als pijnlijkste en meest wrange constatering dat het ook nog eens geld van ons is waar hier zo mee rijkelijk wordt gesmeten in de richting van die steenrijke Franse bankiersfamilie de Rothschild. Moet ik dan echt mijn best doen om dat nog te snappen?
robschimmert 
Voor mij is geen enkel schilderij dat waard…
Niet alleen Bussemaker c.s., maar ook de familie Rothschild zijn mijns inziens het gevoel voor verhoudingen een beetje kwijt. En wat zouden de Rothschilds zelf in 1877 voor de schilderijen betaald hebben? Een leuke winst op kosten van de Nederlandse belastingbetaler?
Als we elke Rembrandt, die her en der nog in privebezit zijn, zouden moeten opkopen dan kunnen we ons borst wel nat maken. Deze prijs is zoals gewoonlijk weer veel te hoog.