De antidemocraat sprak….

Zo’n anderhalf jaar lang is zijn naam hier niet gevallen en is er ook geen aandacht aan hem besteed. Het niveau van zijn prietpraat en bijbehorend handelen was te onbeduidend en te beperkt om er ook maar een enkel woord aan te wijden. Doodzwijgen was nog de beste remedie om hem zo in zijn eigen vet gaar te laten koken dan wel om al zijn ranzige gedachten in de kiem te smoren. Wat tot dusverre dan ook allemaal goed en wel was, totdat hij die brug te ver ging en daar kennelijk gezien de steun in de opiniepeilingen ook nog applaus voor ontving. Dan moet het toch maar weer eens gezegd worden en al zijn onwaarachtigheden, in het debiteren waarvan hij de ongekroonde en schaamteloze koning is, opnieuw een naam krijgen. Want je moet het maar durven om zonder ook maar een moment met de ogen te knipperen de omgeving waarin je zelf al bijna twintig jaar je gedachtengoed mag uitdragen en dat daarvoor ook het gezochte podium lijkt, een nepparlement te noemen. Durf het maar om van al die gekozen kollega’s de legitimiteit in twijfel te trekken, dus de regels van de democratie, van ons staatsbestel, en nog meer hun werking in de praktijk, ter discussie te stellen. Met daarna de logische vraag hoe hij, eveneens volgens diezelfde regels verkozen, zich daarmee verhoudt. Of acht hij zichzelf inmiddels zo aan die werkelijkheid ontstegen dat hij zich bevoegd vindt om een en ander, het systeem en de spelers daarin, de spiegel voor te houden, waarbij het hanteren van de normen en standaarden voor de oordeelsvorming daarover aan hem is voorbehouden.

Niet meer, maar vooral niet minder, zo lijkt het wel. Waarmee de aap van zijn antidemocratische gezindheid definitief bij hem uit de mouw is gekomen, nadat de aanwezigheid ervan al langer werd vermoed gelet op de wijze waarop hij zijn eigen fractie en partij pleegt aan te sturen, met zijn wil die alleen wet is en de omstandigheid dat ieder ander alleen maar genadebrood van hem heeft te eten. Zo zijn de regels van het democratisch spel zoals dat in zijn ogen behoort te worden bedreven, met daarin slechts plaats voor diegenen die zijn woord, het woord van hun meester, spreken. Dat mag autocratisch genoemd worden, of zelfs fascistisch. Ik houd het gewoon op antidemocratisch, wat al erg en gevaarlijk genoeg is als het ook nog eens een serieus podium krijgt en uit verontrustend brede kring applaus ontvangt. Dan zijn wij met ons allen namelijk op een hellend vlak terecht gekomen en moeten wij ons afvragen wat er met onszelf aan de hand is als we niet in staat zijn om deze beweging te stoppen of in haar tegendeel te doen verkeren en zelfs niet meer weten waar dit toe zal leiden. Zodat we het maar gewoon laten gebeuren met het idee dat het zijn tijd zal duren en dat pas na ons de zondvloed komt. Waardoor zo’n voorspelling alleen maar meer de kans krijgt om zichzelf uit te laten komen in de vorm van de macht voor de antidemocratie.

Advertentie