Met voetbal heb ik niks meer. Ik blijf er niet meer voor thuis. En als ik daar wel ben, zal ik Fox Sports niet aanzetten ondanks dat ik er nog een abonnement op heb. Maar op een of andere manier ben ik niet in beweging te krijgen in de richting van Ziggo om daar een eind aan te maken. Misschien omdat ik toch nog onbewust het gevoel heb dat ik wel in de gelegenheid wil zijn om, als ik dat echt wil, nog eens een wedstrijd te zien. Hoewel het me onwaarschijnlijk lijkt, zeker na de ervaring van de afgelopen week, waarin ik aanvankelijk aangenaam verrast werd door de eclatante zege van PSV op Manchester United. Wie had dat met de vermeende dip in het vaderlandse voetbal nog verwacht? Maar al snel viel er een inktzwarte schaduw over dat zo welkome succes dat ik niet met eigen ogen had zien gebeuren. Ik had de tv er namelijk niet voor aangezet zodat ik een levensgrote domper op die overwinning later op de sociale media kon aanschouwen. Die bestond in de botte en grove tackle van PSV – speler Moreno op de Engelsman Shaw, die daardoor een dubbele beenbreuk opliep, waaraan hij in een Eindhovens ziekenhuis tot twee keer toe geopereerd moest worden. Naar ik begreep was Moreno zelf ook behoorlijk aangeslagen over de gevolgen van zijn ingreep, te meer omdat hij pas ook hersteld was van een forse enkelbreuk. Tot zover lijkt alles nog in de rede te liggen en ook te horen, hoewel in extremis, bij het voetbal dat nu eenmaal een kontaktsport heet te zijn. De zogenaamde risico’s die inherent aan het vak van beroepsvoetballer zijn.
Maar nu komt het en neemt mijn gemoed en verhaal toch een andere wending. Want gisterenavond was er een samenvatting te zien van de competitiewedstrijd Heracles – PSV, waar ik dan wel bij toeval eens recht voor ging zitten om vervolgens diezelfde Moreno opnieuw in een meer dan kwalijke hoofdrol te zien acteren. Met een vliegende tackle en een gestrekt been wist hij een speler van Heracles de wedstrijd uit te schoppen, dus met eenzelfde grofheid als waarmee hij drie dagen eerder een Engelsman het ziekenhuis in hielp. Wat de konklusie rechtvaardigt dat verstand en gevoel bij die man, bij die Moreno, waarschijnlijk toch ver te zoeken is als hij zich zo snel weer aan een tegenspeler vergrijpt en dan op een dusdanige manier dat je er als kijker haast misselijk van wordt. Zodat dat de vraag rechtvaardigt wat de leiding van PSV deze zomer heeft bezield om hemel en aarde te bewegen om deze schopper in huis te halen voor de som van zeven miljoen, die kennelijk niks anders kan dan zijn broodwinning, het voetbal en PSV, te kijk te zetten en te schande te maken. Zodat ik het gelijk nog meer aan mijn zijde voel als ik beweer dat ik niks meer met het voetbal heb. Met dank vooral aan zo’n Moreno die als een blind paard en voor goud geld alleen maar vliegende tackles en doodschoppen weet te verkopen.
robschimmert 
Ik had dat bij de WK finale in 2012; na die karateschop van Nigel de Jong was ik voor Spanje. Ik snap ook niet dat zo iemand niet gelijk voor het leven geschorst wordt.
Beiden zijn niet bestraft als overtreding, ook niet na herzien, ik denk een ongelukkige samenloop van omstandigheden.
En in 2012 was er geen WK finale!
Ook fervente supporters zijn toch niet ziende blind, als de grofheid van de overtreding er zo dik bovenop ligt, maar toevalligerwijs niet bestraft wordt……?
Ik vraag me af of dat toevallig was als Howard Webb (toch niet de eerste de beste) zegt dat hij het geen overtreding vond. Het laat in elk geval ruimte voor discussie en achteraf kun je zeggen dat het te hard was. Tananne kwam ook met gestrekt been in, alleen was hij op tijd en Moreno te laat. Het gaat mij wel te ver om Moreno nu al te diskwalificeren als een schopper. Iemand als Suarez, die hadden ze levenslang van het veld moeten halen. Die doet het bewust.
Ik beschouw zowel Moreno als Suarez als voetbalvervuilers omdat ze beiden met hun volle verstand grenzen overschreden. Suarez onomstreden. Maar aan Moreno zit ook een behoorlijke steek los. Want anders kan ik het niet noemen als je drie, vier dagen nadat je iemand een dubbele beenbreuk hebt bezorgd, per ongeluk dat wel, opnieuw op een idiote wijze het duel aangaat, met weer het uitvallen van de tegenstander tot gevolg. En dat de scheidsrechter er niets aan doet, zelfs er niet voor fluit, zegt mij verder niets en is al helemaal niet bepalend voor mijn oordeel over zo’n dwaze actie.
Het is jammer dat het gebeurde, maar ik zie in de laatste actie een Moreno die snel de bal probeert weg te schoppen en Tannane vol op zijn knie raakt. Ik zie geen Moreno die met gestrekt been inkomt. Ik vind het een heel verschil met iemand als Suarez en dat verschil zit hem precies in het bewuste en gemene en het onbewuste lompe. En als een scheidsrechter die niet floot, achteraf de beelden bekijkt en het geen overtreding vond, dan zegt mij dat wel iets. Niet alles, want Van den Ende vond het wel een overtreding, maar toch iets. Dat het twee keer achter elkaar gebeurt is behoorlijk ongelukkig.
Waarvan akte, voor mij geen voetbal dus.
Ik heb beiden niet gezien. Dat geeft mijn gevoel voor voetbal weer… Ik kijk er niet naar.
@ Mack: Het volgende stuk van Hugo Borst wil ik je in dit kader niet onthouden. Ik heb het letterlijk overgenomen van Soccer Nieuws:
Het Nederlandse voetbal holt al jaren achteruit qua niveau en volgens Hugo Borst is het dan ook hoog tijd voor verandering. Zo moeten de principes van de Hollandse school overboord gegooid worden, schrijft hij in zijn column in het Algemeen Dagblad.
“Nu er moord en brand wordt geschreeuwd over de staat van het Nederlandse voetbal is het dus zaak je grenzen te verleggen. Ik dacht altijd dat ik een non-conformist was, maar halverwege het WK in Brazilië was deze romanticus om. Van Gaals dogma’s – a) vijf verdedigers b) balbezit = bijzaak en c) schoonheid is altijd ondergeschikt aan efficiency – leken mij tijdelijk een must. Weer een jaar verder zeg ik: zo moet het structureel. Fuck de Hollandse School”, aldus Borst.
De journalist vindt dat PSV alvast het goede voorbeeld gegeven heeft tegen Manchester United. “Welke koers we precies gaan varen? Die van het opportunisme natuurlijk. Het moet vuig. Héctor Moreno heeft ons het licht doen zien. Eerst brak hij Shaw van Manchester United, daarna Tannane van Heracles. We hebben Moreno’s gedachtengoed nodig. De kunst is om voortaan zó gemeen te zijn dat de kenners met elkaar overhoop liggen of het wel gemeen was.”
“De Engelse arbiter Webb zei dat wat Moreno deed met Shaw mocht, Mario van der Ende vond van niet. De kunst is om je tegenstanders van het veld te schoppen en zelf te mogen blijven staan. Het is een omslag, ja. Maar karakters kun je veranderen. Walter White (de hoofdrolspeler uit Breaking Bad) was een watje: leraar scheikunde werd meedogenloze drugsbaron. Moest wel. Hij was erg ziek en wilde zijn gezinnetje met een beetje geld achterlaten.”
“Ga mij nou niet wijzen op het einde van Breaking Bad. Walter White kan dan misschien wel doodgaan, zijn vertolker Bryan Cranston leeft nog. Dat slaat nergens op, maar zo gaat dat bij opportunisme”, vervolgt Borst. “We zijn met zijn allen in paniek. We moeten het over een andere boeg gooien. Laten we ons nieuw soort voetbal Mexicaanse School noemen of als codenaam Breaking Bad geven. Zo is de ernst duidelijk. De weg naar het herstel zal over lijken geplaveid zijn. Van de scheidsrechters hebben we niks te duchten: die kijken alleen maar of er in het strafschopgebied hands wordt gemaakt..”
Ik had het al gelezen vanochtend. Kijk jij nu nog eens naar de actie op Tananne en probeer dan eens te bedenken of je daar in die seconde iets aan kunt doen.
Borst stelt hier ook dat Moreno het express deed. Daar ben ik het toch echt niet mee eens.
Ik ga er niet vanuit dat hij het expres deed. Dat moest er werkelijk nog bijkomen. Maar grof en onbehouwen was het absoluut wel, vind ik….
Hier kan ik mee leven.
Mack, Je kunt je toch niet voorstellen dat wij het op de vooravond van die bijna nationale feestdag die 22 september eigenlijk behoort te zijn, met elkaar oneens zouden blijven?
Nee zeker niet, daarom moest ik het uit de wereld hebben. Overigens, ik heb van Hans twee kaarten voor PSV gekregen.
En zo word je beloond voor het leggen van de juiste accenten in de opvoeding van je zoon…..En blijkt de geschiedenis zich te herhalen omdat mij ooit hetzelfde overkwam toen een van mijn dochters mij ter gelegenheid van mijn verjaardag tracteerde op een wedstrijd van Ajax, tegen PSV, welke door de Amsterdammers prompt werd verloren. Maar dat is al weer een tijd geleden.