‘Cogito ergo sum’ oftewel ‘Ik denk dus ik besta’ is de stelling waarvan ik de volgende variant op mijzelf van toepassing durf te verklaren: ‘Ik verwonder mij en ben dan ook nog helemaal aan de bal’. Met gedurende de laatste dagen voorbeelden te over om de geldigheid ervan te onderstrepen. Gewoon de ogen goed open houden en beseffen wat er om je heen gebeurt zonder dat voor zoete koek aan te nemen. Dan houdt de verbazing, dat levenselixer, echt niet op. Zoals bij die gang van zaken in een KLM – vliegtuig, waar een eigen wereld blijkt te bestaan, die met name gestalte krijgt in de aanwezigheid van een business class die zich wel beperkt tot de eerste drie rijen in het toestel en echt tot leven komt zodra de benodigde vlieghoogte is bereikt. Want dan wordt opeens een compartiment gecreëerd met het sluiten van een paar blauwe gordijnen. Misschien om te voorkomen dat de betreffende passagiers, die bij het instappen al voorrang kregen, met aan hen toegekende privileges in de vorm van dat glaasje wijn, in een te schril daglicht komen te zitten. Want wie weet er niet dat zij dat voorrecht meestal genieten door de goedgunstigheid van hun baas en dus zeker niet de eigen beurs daarvoor hoeven aan te spreken? Dit alles krijgt nog een extra dimensie als dat hele vertoon wordt opgevoerd op een vlucht die nog geen twee uur duurt gedurende welke tijd ik dat schouwspel dus met verwondering kon gadeslaan. Wat in feite een vervolg was op de grote ogen die ik opzette bij het zien van al die mensen die in de aanloop van het vertrek zo nodig nog hele gesprekken per telefoon moesten voeren.
Alsof het einde der tijden was aangekondigd en er op de valreep zaken van levensbelang dienden te worden gedaan. Die staat van verwondering bleek allesbehalve een incident. Want zette zich onverminderd voort na mijn thuiskomst, toen ik in mijn eerste de beste ochtendkrant las dat een oud – kollega van mij bij Rockwool in Roermond de kas van zijn parochie ter grootte van driekwart miljoen euro lichter had gemaakt om zich internetcriminelen uit Nigeria of Ivoorkust van het lijf te houden. Stomme verbazing om een man die de vleesgeworden deugdzaamheid was, weliswaar autodidact, maar niettemin alom gerespecteerd werd door de wijze waarop hij zijn verantwoordelijkheid nam voor de financiële huishouding van ons bedrijf. Wat kan er toch in de eenzaamheid van de bovenkamer van iemand ontstaan als hij niet meer moet, alleen nog maar hoeft en ook kan, met een waarachtig niet kinderachtig ouderdomspensioen? Waardoor mensen toch zonder uitzondering stille wateren en diepe gronden lijken te hebben en voor de vreemdste verrassingen weten te zorgen, met de stomme verbazing als resultaat. Met daartegenover dan wel weer een verschijnsel dat mij evenzeer verwonderde maar de balans nu eens naar de positieve kant deed doorslaan. Want nooit vertoond, denk ik, en ook niet verwacht die rhodondendron die in bloei staat, nadat ik haar in het voorjaar compleet en tot op de grond had teruggesnoeid, maar die kennelijk zo levenskrachtig was dat ze haar roze bloem aan mij weer liet zien. Wat mij dus gelukkig ook danig, maar anders verwonderde.
robschimmert 
Ik heb een keer voor 15 euro omgeboekt en ik zat perongeluk business class. Stewardessen noemen je dan bij je achternaam (die kennen ze) en je krijgt inderdaad drankjes en een krant naar keuze. Je mag ook in een andere rij boarden. Ik kreeg de vraag van de stewardess of het belangrijke zaken waren waarvoor ik naar Stockholm ging. Ik heb gezegd dat het wel meeviel.
Als je wat meer beenruimte wil, kan dat, met bijbetaling van ik dacht € 15 pp.
Ik heb die gordijntjes ook vaak gezien en wist niet dat zich erachter de business class bevindt. Als je veel reist is het fijn als je comfortabel zit, ook als je weinig reist trouwens. Want het is geen plezier om praktisch bij iemand op schoot te moeten zitten en degeen die voor je zit op schoot te krijgen als die zijn stoel eens lekker achterover trekt.