Ook hij hoort bij tijd en wijle hier op zondagen onder de aandacht gebracht te worden, Tom Lanoye (1958), een van de belangrijkste levende Vlaamse schrijvers, die ook nog eens als het om dichten gaat, genoeg te melden heeft. Lees maar eens dit statement van hem dat over poëzie gaat en dat hij de titel van ‘Programma‘ meegaf:
Weet ik veel hoe poëzie eruit moet zien.
Niet dat statische, dat uniforme.
Daar hou ik niet zo van.
Dezelfde toon herhaald
tot in den treure, en dat dan
‘vormvastheid’ noemen, of ‘een
eigen stem’ dat soort gelul.
Nee, daar hou ik niet zo van.
Geef mij dan maar het favoriete
snoepgoed uit mijn jeugd.
De toverbal. Je zuigt en zuigt
maar, telkens komen er andere
kleuren te voorschijn en voor
je ’t weet, heb je helemaal niets meer.
Dát is het, vind ik.
Zoiets. Ongeveer.
robschimmert 