Het zou me een lief ding waard zijn als ik de vaderlandse politiek weer eens serieus kon gaan nemen. Los van de debatten in de Tweede Kamer die niet meer uitstijgen boven het niveau van wat geruzie bij de dorpspomp en gesteggel op de vierkante millimeter, schort er ook nogal wat aan de presentatie, woordvoering en toonzetting van de bewindslieden en volksvertegenwoordigers. Bijna stuk voor stuk kunnen ze slechts in zichzelf verzanden, zo lijkt het wel. En als er dan iemand van hen wel helder en te volgen is, produceert hij of zij rabiate prietpraat die alleen maar bedoeld is om aan twijfelachtige gevoelens te beantwoorden of gehoor eraan te geven. Maar nogmaals, het gros van de politici slaagt er echter alleen maar in om zo met meel in de mond te praten, dat je het er als kijker of luisteraar niet meer droog bij houdt. Het seizoen voor al die verbale hoogstandjes en Houdini-acts is inmiddels weer geopend, met al meteen een bewindsman die de lacher in mij volledig op zijn hand wist te krijgen. Aanleiding was het commentaar dat aan hem werd gevraagd op rapporten die waren uitgebracht met betrekking tot de performance en resultaten van onze Nationale Politie, dat circusnummer dat door Opstelten is uitgevonden en in feite een doorlopende klucht is geworden, vanaf het begin van dat project. Met die Opstelten in de hoofdrol als de permanente clown, die de hele vertoning die de vorming van dat korps direkt werd, met zijn optreden alleen maar lolliger en lachwekkender maakte tot het Nederlandse volk op hem uitgekeken was en hij opgevolgd werd door Ard van der Steur.
En wat moet die toch zijn best doen om serieus genomen te worden, om zich te verlossen van de slagschaduw van de harlekijn die zijn voorganger was en die ook nog altijd over hem heen blijft hangen. Zodat het bij voorbaat lastig is om het goed en degelijk te doen tegenover al die mensen die op een volgende grol wachten, welke ook nog eens voor de hand ligt bij zo’n problematisch dossier als dat van de Nationale Politie. Zodat je met je voornemen om je werk goed en toegewijd te doen, welhaast moet struikelen en alleen maar op je gezicht kunt vallen. Omdat er nadrukkelijk op wordt gewacht en omdat je als bewindsman juist uit alle macht overeind wilt blijven, je staande wilt houden. Met als logisch gevolg dat die van der Steur dus in het Achtuurjournaal flagrant onderuit ging en niet zo’n beetje toen hij het stellige voornemen uitsprak om het project van de Nationale Politie in de vertrager te zetten alsook tot herprioritering over te gaan. Welke stijlbloempjes hij met een stalen gezicht uitsprak, met een effect van vermakelijkheid dat daardoor alleen maar groter werd en het oude liedje daardoor gewoon opnieuw deed klinken. Zodat dat wel onomwonden laat zien hoe moeilijk het toch wel blijft om de vaderlandse politiek nog serieus te nemen.
robschimmert 