Dafne en Daphne

Of je je voornaam Dafne schrijft of Daphne, blijkt opeens toch een wereld van verschil te kunnen uitmaken. Normaliteit kan dan zo maar echt, authentiek zijn met daartegenover dat gespeelde gewoon zijn, waaronder dan wel dat genot om de eigen bijzonderheid schuil kan gaan. Om wat preciezer te zijn. Wie heeft er geen plezier beleefd aan Dafne Schippers en haar nuchterheid, aan haar houding van dat ze er als het ware ook niets aan kon doen dat ze zo uitblonk in haar tak van sport, de atletiek? Waar niets aan geacteerd was, omdat het haar bijna, zo leek het althans, overkwam. Doe maar gewoon, dan doe je gek genoeg, kon je deze Dafne horen denken, zonder dat ze er dus die moeite voor hoefde te doen die haar naamgenote Daphne Bunskoek, met ph, zich maar al te nadrukkelijk getroostte in een paginagroot interview. Want natuurlijk hoeft die Daphne helemaal niet meer op tv en doet ze het liefste haar eigen ding, wat zeker niet bestaat in het flaneren op hoge hakken met mooi opgestoken haren. Nee, Daphne is er, als we haar mogen geloven, echt een van ons, die veel tegelijk wil en ook mag en ook kan, omdat ze gelukkig niet meer op de hielen wordt gezeten door paperazzi ondanks dat ze de helft van een bekend stel is. Wat met alle gretigheid uit haar mond komt.

Waarmee ze tegelijkertijd als het ware beweert in de rangen der gewone mensen teruggekeerd te zijn om meteen in haar volgende valkuil te donderen. Omdat ze het niet laten kan om haast achteloos te refereren aan het volgende talent dat ze ondanks haarzelf bezit: het inrichten van huizen en gebouwen. Waarvoor de opdrachten nu binnenstromen. Ja, dat gebeurt er dus wel eens als een hobby uit de hand loopt, laat zij niet na te verzuchten, die Daphne die gaande het interview alleen maar gewoner en authentieker wordt, zeker als ze verwijst naar dat nuchtere nest waaruit ze komt en waarin het bijhouden van plakboeken gevuld met de prestaties van dochter Daphne niet aan de orde was. Om ten slotte de kers op die hevig gewenste standaardtaart te plaatsen met het vermelden van nog zo’n liefhebberij, die bestaat in het met haar partner lekker te gaan wakeboarden, en van haar idee om drie maanden te gaan lopen van Zuid – naar Noord – Japan. Wat dus het ultieme bewijs van haar normaliteit moet zijn, welke uiteindelijk alleen maar gebakken lucht is als het gedrag van die andere Dafne, met een f, Dafne Schippers dus, nog eens voor ogen wordt gehaald. Want dan heb je het met de gespeelde gewoonheid, die verpakte ijdelheid is, van die andere Daphne wel heel snel gehad.

Advertentie