Ongeveer een week geleden verwees ik hier naar een website waarop twee streekgenoten van mij verslag deden van hun wederwaardigheden en vorderingen tijdens hun voetreis naar Santiago de Compostella. Zij waren daarmee op zondag 16 augustus in Wittem begonnen en nu tien dagen verder hebben zij 292 kilometer van de ruim 2500 kilometer afgelegd. Zij, Han van Geest en Willem Thijssen, hebben inmiddels hun wandeljournaal bijgewerkt tot Signy l’Abbaye dat 28 kilometer verder dan Charleville-Mezières ligt. Dat was de eerste grote plaats in Frankrijk die zij op hun voetreis aandeden en tegelijk ook het punt waarop hun route de loop van de Maas verliet, welke ze namelijk tot dat punt hadden gevolgd vanaf Visé via Luik, Tilff, Huy, Namur, Dinant, Givet, Fumay en Monthermé. Met inbegrip van de nodige plensbuien, aanhoudende regen en natte pakken en de merkwaardige belevenis van een overnachting in een boomhut in een piepklein Frans dorp, welke toch behoorlijk wat luxe bood. Waardoor nu al het beeld ontstaat van een tocht waarop geen kilometer cadeau wordt gedaan en aan ontberingen geen enkel gebrek is. Zodat in eerste instantie al een forse wissel getrokken wordt op de fysieke gesteldheid van de beide wandelaars, die in elk geval goed getraind moeten zijn om al aan zo’n klus te kunnen beginnen. Maar dat fysieke aspect van die totale inspanning gedurende drie maanden hoeft nog niet eens de grootste valkuil te zijn en lijkt op zich geen belemmering om die 2500 kilometer naar Santiago de Compostella te kunnen voltooien.
De echte gevaren lijken zich veel eerder voor te doen op het psychisch vlak, dus als het om de zgn. moraal, het doorzettingsvermogen van beiden gaat. Want het is natuurlijk niet niks om dik drie maanden aan een stuk met dezelfde reisgenoot te vertoeven, om daarmee al die tijd het complete lief en leed te delen. Daarvoor moet je elkaar wel erg goed kennen en dus kunnen lijden. Het is namelijk zo dat geestelijke druk de kansen op strubbelingen en irritaties alleen maar doet toenemen. Zoals het simpele idee bij het opstaan iedere dag, het vooruitzicht op weer 28 kilometer te moeten afleggen, en dat ook nog eens honderd keer, zeker bij dieper nadenken daarover niet echt zal motiveren, eerder de lust op een vervolg van alweer een dag zal doen afnemen. Met dat in mijn achterhoofd kan mijn respect voor beide wandelaars alleen maar groeien en mijn belangstelling voor de verslagen van hun escapades richting Santiago de Compostella evenzeer. Zodat ik die vastgelegde bevindingen natuurlijk alsmaar nauwgezetter volg en ze ook in ieder aandacht kan aanbevelen. Ze zijn te vinden op http://www.hanwillem-sdc2015.nl Een uitstapje ernaar loont beslist de moeite.
robschimmert 