Een voetballeugen om bestwil

Hoewel de serieuze bezoekersaantallen anders suggereren, stelt de hoogste Nederlandse voetbalcompetitie nauwelijks iets voor, met name als ze wordt afgezet tegen de competities in de grote Europese landen. De hand van de Nederlandse voetballiefhebber blijkt nogal gauw gevuld, wat des te eenvoudiger gaat als maar bij herhaling de lof wordt gezongen op alles wat er los en vast rondloopt op de vaderlandse velden. Voor een stevige portie zelfbevlekking wordt er niet teruggeschrokken als het een goede zaak dient, als de tribunes daardoor blijven vollopen. Waardoor spelers, coaches, bestuurders en journalisten, kortom wie niet die zijn brood goed met het voetbal verdient, maar de schijn blijven ophouden dat de Eredivisie wat voorstelt en er internationaal toe doet Alsof ze het stilzwijgend met elkaar hebben afgesproken om met deze leugen om bestwil maar niet te stoppen. Hoewel de simpele feiten verder voor zichzelf spreken. En dan gaat het nog niet eens om UEFA – en FIFA – ranglijsten en de posities die Nederland daarop inneemt noch om de vroegtijdige uitschakelingen in het Europese voetbal waaraan we inmiddels wel gewend zijn geraakt. Die feiten blijken nauwelijks relevant. Want met de blik daarvan afgewend kan nog gemakkelijk de illusie bewaard blijven dat onze nationale competitie interessant is en een goed internationaal niveau heeft. Die kinderhand dus… Maar wie enige realiteitszin heeft en de ogen open zal snel andere konklusies trekken door ook ware feiten onder ogen te zien.

Want de veel geprezen Guardado, steunpilaar van PSV, bleek bijvoorbeeld net goed genoeg om op de reservebank van Valencia een plaats in te nemen. Een speler van FC Utrecht, Sebastien Haller, die als een sensatie en goalgetter geldt, had geen vaste plaats in het team van Auxerre, dat in Frankrijk op het op een na hoogste niveau uitkomt. Spreekt het verder geen boekdelen dat Nederlandse voetballers zoals Siem de Jong, Wijnaldum, Janmaat en Vurnon Anita die stuk voor stuk opvallend presteerden in de vaderlandse competitie, gewoon een van de velen zijn in de selectie van Newcastle United, dat verder een middelmatige ploeg is in de Engelse Premier League? Wat evenzeer geldt voor Tadic en Pellè, die na in Nederland ‘talk of the town’ te zijn geweest, bij Southampton ook geen echte potten kunnen breken. En het verhaal wordt saai. Want van der Wiel, voormalig back van Ajax en het Nederlands elftal, wordt niet meer goed genoeg bevonden om met een topploeg als Paris St. Germain op het hoogste Franse niveau te acteren, zoals een voormalig vedette op de Nederlandse velden, Ola Toivonen nu in de anonimiteit bij een middelmatige Franse club, Stade Rennes zijn wedstrijden vol mag spelen. En last but not least is het natuurlijk een vingerwijzing van jewelste dat een club als het Arnhemse Vitesse de laatste jaren prestatief best in de bus blaast. Wat dan gebeurt met voetballers die door het Engelse Chelsea nog niet rijp of goed genoeg worden bevonden en daarom worden verhuurd om zich op het Nederlands niveau verder te ontwikkelen. Dat is de schrijnende werkelijkheid die zich niet verhoudt met die alsmaar volgehouden leugen om bestwil die de voetballiefhebber zo een rad voor de ogen blijft draaien dat deze zijn goede geld nog altijd over heeft voor een mager product als het Nederlandse eredivisievoetbal.

Advertentie