Nomen est omen. Wat ligt er meer voor de hand om aan die oude Romeinse spreuk geloof te hechten als je ‘Kelderman’ heet en zo beroerd in de Tour de France presteert? Want die conclusie kan nu al getrokken worden ten aanzien van de uitslagen van die jonge coureur, die de zoveelste Nederlandse wielrenner is, die gezegend heette te zijn met een surplus aan talent en voorbestemd werd om een toekomstig rondewinnaar te zijn. Logisch dan ook dat deze Wilco aan de vooravond van de Tour de France gebombardeerd werd tot mede – kopman van Lotto Jumbo, naast de gevestigde waarde die Robert Gesink al was, zij het dat deze tegelijk wel was voorzien van de nodige twijfels en kanttekeningen. Waar bij Kelderman dus geen enkele sprake van was. Gezien al zijn uitslagen zou hij het in de Franse ronde gaan maken en goed zijn voor een plaats in de top tien van het eindklassement. Hoge verwachtingen dus, die nadat er nog geen honderd kilometer in de Tour waren gereden, al met een daverende klap de bodem in werden geslagen. Want nog voordat de Tourkaravaan Spijkenisse had aangedaan, de plaats waar Kelderman zijn lief wilde begroeten en kussen, lag hij al op zijn snuit. Hij lette even niet op, was meer met zijn 
meisje bezig, om vervolgens gelegen op de grond te merken dat de Tour met zijn hektiek en tweehonderd coureurs iets meer dan een kermiskoers is, waarin je wel met de blik op oneindig kan pedaleren.
Het was zijn eerste achterstand, waarna het tot aan de bergen nooit meer goed met hem is gekomen. In die zin dat hij op dat moment al een uur meer had gereden dan de geletruidrager Christopher Froome, die op zich nog niets bijzonders had laten zien, behalve dan dat hij stevig had doorgefietst en in het zadel was gebleven. Dit in tegenstelling tot Wilco Kelderman die om een of andere onnaspeurlijke reden geen valpartij oversloeg, terwijl dat er heel wat zijn geweest in de eerste week van de Tour. Vandaar dat uur vertraging dat hem tot de figurant degradeerde en voor dit jaar zijn talent, als dat er inderdaad is, compleet in de knop heeft gebroken. Sterker nog, twijfels heeft gezaaid plus de vraag opriep of dit nu de geweldenaar is die het Nederlandse wielrennen gaat opstoten in de vaart der volkeren. Of is dit de volgende in de reeks van slachtoffers van dat vaderlandse ‘wishful thinking’ die zijn belofte en groot geschreven talent niet waar zal kunnen maken? Gevreesd moet worden van wel als de door Kelderman gegeven signalen en voortekenen inderdaad zo helder zijn, dat ze haast niet kunnen bedriegen. Want met plaats 62 in het klassement, op dik anderhalf uur van de nummer 1, ben je een nobody, een anonymus, die meerijdt en dient als decor voor de winnaar. Wat wel iets anders is dan die gedachte plaats in de toptien.
robschimmert 