Rust en overbevolking

Het mag gerust een wonder genoemd worden dat het leven zich in het zo dicht bevolkte Nederland nog altijd in betrekkelijke rust afwikkelt. Afgezien van een incident hier en wat opwinding daar, heerst hier over het algemeen de kalmte ondanks dat we met zijn bijna zeventien miljoen behoorlijk op elkaars lip zitten, als de besten weten wat dringen is en door de nood van de overbevolking gedwongen zijn om elkaar voor de voeten te lopen. Kortom, de hectiek, de drukte is inherent geraakt aan het bestaan van de Nederlander, meer dan welke Europeaan kan zeggen of ervaart. Kennen de meeste Europese landen toch de ruimte tot een horizon zonder dat er een vorm van bebouwing is te zien, in Nederland mankeert het daar bijna volledig aan. Met vanzelfsprekend een grotere en intensere beweging van mensen daartussen. Ook in het Zuiden van Limburg, mijn habitat, werd ik mij dat gisteren eens te meer gewaar toen ik door de Belgische Voerstreek en het Land van Herve achter Visé reed, waar de ruimte en stilte van het groen nog haar kansen krijgt zover het oog reikt zonder dat een mens ooit overwoog om daar eens in te grijpen. En dat op zo’n twintig kilometer van mij vandaan. Waar bij mij op mijn dorp die drukte, dat menselijk gekrioel dat zo eigen aan Nederland schijnt, al zo tastbaar, zo voelbaar, zo zichtbaar is en daardoor laat voelen wat de maat en de last daarvan moet zijn in een stedelijke omgeving die steeds kenmerkender voor ons land begint te worden.

Hoe zal het daar niet zijn als het verkeer zich hier voor mijn ogen tussen zeven en negen uur in de ochtend en tussen vier en zes in de namiddag al zo intensief afwikkelt? Neem verder de stromen fietsende recreanten die op zaterdagen en zondagen Schimmert aandoen en passeren, zich aandienen als zo’n teken des tijds en als de top van de ijsberg die overbevolking heet. En natuurlijk trappen we elkaar hier in het dorp ook al zo op de hielen, bijvoorbeeld als de kinderen van en naar school gebracht worden. Trouwens, heb vooral niet de illusie om je als automobilist ongestoord te kunnen verplaatsen. De kans dat je de snelheid moet matigen voor een boer die met zijn tractor onderweg is, is zeker zo groot als een op twee. Logisch toch in een agrarische omgeving, voorzover die in ons land nog kan bestaan. Waarmee verder alleen gezegd wil zijn dat ook op het platteland niets meer in rust en stilte gebeurt. De effecten van de bevolkingsdichtheid worden ook hier even voelbaar en vragen steeds meer om begrip, tolerantie en inlevingsvermogen. Net zo als bij de stedeling die wat dat aangaat al genoeg op de proef wordt gesteld en tot nu toe, een uitzondering daargelaten, bewezen heeft al die uitdagingen aan te kunnen gaan. En dat is bijzonder knap. Want zeg nou zelf, echt op zijn kop als gevolg van de overbevolking heeft het in Nederland nog niet gestaan. Het kabbelt voort en het loopt er nog altijd zoals het loopt. Zoals dat hoort in een domineesland dat ons land per slot van rekening wel gebleven is…..

Advertentie