Tussen Aalbeek en Helle

Hoewel ik bijna veertig jaar in Zuid – Limburg en meer in het bijzonder in Schimmert woon en ik in die tijd er alles aan heb gedaan om ieder hoekje en gaatje en elk wegje en paadje in mijn omgeving te leren kennen, bleek die missie vandaag nog altijd niet voltooid. Tot mijn grote verrassing kwam ik op zo’n twee kilometer van mijn huis, in Aalbeek, terecht op een stuk weg, een wat achteraf gelegen karrenspoor dat in al die jaren aan mijn aandacht was ontsnapt. In het voorbijgaan had ik wel vaker die afslag daarheen op de Nieuwenhuysstraat in dat dorp gezien, maar er verder nooit serieus acht op geslagen. Je was er voorbij voordat je erg in het bestaan ervan had. Niettemin had het in de loop der tijd toch zoveel van mijn nieuwsgierigheid gewekt dat ik er het mijne van wilde weten. Waar het vandaag dus van kwam. Ook dankzij het schitterende weer dat tot een wandeling daarheen uitnodigde en die mij eigenlijk vanaf de eerste stap op dat pad mijn ongelijk bewees om nooit de moeite te hebben genomen om die omgeving te leren kennen. Want op, rond en langs dat Omlooppad, dat zich langs de Platsbeek een weg zocht tussen de gehuchten Aalbeek en Helle, ontrolde zich voor mijn ogen een stuk natuur dat de staat van ongereptheid ver oversteeg en eigenlijk haar vorm had zoals ze altijd bedoeld was of moet zijn geweest.

Met over een lengte van ongeveer anderhalve kilometer nergens een spoor dat kon wijzen op de foutieve ingreep door een mensenhand, of het moest dan dat pad zelf zijn dat in de loop der tijd is ontstaan doordat het herhaaldelijk door mensenvoeten was betreden. En met als uitzondering dat ene bankje dat door ‘Natuurmonumenten’ is geplaatst alsook de plaquette die herinnerde aan het succesvolle protest van de Boze Moeders tegen het voornemen om de Oost-Westbaan met haar aanvliegroute over dit schitterende landgoed Puttersdael te laten lopen, met daarop een gedicht van hun sympathisant Toon Hermans. In alle bescheidenheid, want bijna uit het zicht, is ergens op een boom ook nog te lezen dat dit haast magische Omlooppad deel uitmaakt van het Pieterpad. Alleen ontbraken vandaag daarop de pelgrims. Wat op zich niet zo jammer was, omdat wij daardoor met volle teugen van de schoonheid van het Omlooppad konden genieten. Waarheen wij verder niet de weg verraden, omdat wij de bekoring van dit stukje Zuid-Limburg, dat haast uit ons voorraam te zien is, graag voor onszelf willen behouden, trouwens nog meer de das, de hazelworm en het vliegend hert hun rust gunnen om juist hier naar hartelust te kunnen gedijen.

Advertentie