Het echte voetbal

Voetbal blijkt toch nog te kunnen leven. Het kan zo maar garant staan voor spektakel en je als kijker ernaar rillingen, kippenvel, adrenalinestoten en vooral zweetdruppels van de spanning bezorgen. Als het maar ergens om gaat. Een mogelijk kampioenschap, een promotie of degradatie. Als er maar iets als prestige, een hogere status op het spel staat, dan wil elke voetballer, op welk niveau ook, ervoor gaan en zich het vuur uit de sloffen spelen. Dan blijkt dat voetbal, waar ik zo langzamerhand ook uitgekeken op raakte vanwege de plichtmatigheid waarmee het spel vaker gespeeld werd, door het haast verveelde gedrag van alle dik betaalde vedetten, zo maar terug bij af te kunnen komen en haar oude glorie terug te krijgen. Want die was namelijk ook nog eens dik op het spel gezet door al die bobo’s van FIFA, UEFA en andere continentale bonden, die dachten dat zij belangrijker waren dan het spel waar zij hun baantje aan te danken hadden, dus zich maar al te gretig de zakken vulden. Waardoor dat voetbal in een glijvlucht naar beneden terecht kwam en alleen maar verdachter en twijfelachtiger als sport werd omdat er zoveel geld in om ging. Met alle wangedrag op het gras, maar ook achter de groene tafels vandien.

Dus leek het er waarachtig op alsof de voetballers, en dan met name de wat mindere goden, de afgelopen dagen collectief zijn opgestaan om te laten zien dat er aan hun sport genoeg te beleven was. Voor henzelf getuige de mate waarin zij het licht bij zichzelf uit de ogen speelden. Maar daardoor ook voor al die toeschouwers die op de tribunes en thuis bij de buis hun ogen moeten hebben uitgekeken. De thrillers met inspecteur Morse of Wallander waren werkelijk niets vergeleken bij de drama’s die zich tijdens de finales van de zogenaamde play offs ontrolden. Een scenarioschrijver van een beetje gehalte had ze niet verzonnen gekregen, zulke ontknopingen die voor de lichtpunten in het hedendaags voetbal zorgden en mij voor de rangen van de voetballiefhebbers behouden hebben. Dankzij die spelers uit Breda, Kerkrade, Hamburg en Karlsruhe, die stuk voor stuk hun stinkende best deden om hun seizoen passend te bekronen. Waarin zij dus zonder uitzondering zijn geslaagd. En nog het meest omdat zij aldus het wangedrag van al die bestuurders in het zonnetje zetten en aan de kaak stelden, omdat het voetbal, zoals zij lieten zien, ook een andere en eerlijke kant heeft.

Advertentie