Bij de promotie van Roda JC

Natuurlijk had men gisteren in Kerkrade het grootste gelijk van de wereld toen men daar compleet uit het dak ging vanwege de promotie van Roda JC naar de eredivisie voetbal. Eén jaar frustratie na de degradatie uit de hoogste landelijke voetbalklasse was eigenlijk al te lang en te veel voor een stad die al genoeg te verduren heeft gehad en ook teveel tijd heeft doorgebracht in de hoek waar de klappen vallen. Dus kon dit er eigenlijk niet meer bij, omdat ieder recht heeft op zijn trots en zelfrespect. Vandaar dat dit succes de Kerkradenaren moet worden gegund, maar tegelijk ook dient te worden voorzien van kanttekeningen. Want voor de belangstellende buitenstaander en voetballiefhebber zijn er genoeg redenen om ook gerede twijfels te hebben over de kansen van een geslaagd verblijf van Roda JC in de eredivisie. Als ‘traditionsverein’, zoals dat zo mooi in Duitsland heet, kan de club alleszins aanspraak maken op die positie. Vanwege haar historie hoort ze er thuis. Maar die adeldom die in dat verleden dus verworven is, verplicht natuurlijk ook. Op het hoogste voetbalniveau in Nederland moet je namelijk wel wat brengen en haal je het niet met alleen een vechtersmentaliteit die de basis vormde voor het succes in de zojuist afgelopen play offs en de daaruit gevolgde promotie. Vechtvoetbal is effektief als het erop aankomt, als het om erop of eronder gaat, maar helpt in de verste verte niet in een competitie die vierendertig wedstrijden duurt.

Dan heb je als elftal, na tien, elf wedstrijden als zo’n vechtmachine te hebben geopereerd, alle krachten al opgebruikt en is een volgende degradatie voorspelbaar plus het lot om in het gezelschap te raken van clubs voor wie het langzamerhand de gewoonte is geworden om te promoveren naar en vervolgens te degraderen uit de Eredivisie. Dat is hun fact of life, met Volendam, de Graafschap, VVV en het Rotterdamse Excelsior als de meest lichtende voorbeelden van verenigingen die zo voortdurend tussen de wal en het schip plegen te verkeren. Dat moet men bij Roda JC met zijn werkelijk schitterende stadion toch niet willen, hoewel de zorgen over de sportieve toekomst meer dan op hun plaats zijn gezien het feit dat er met de huidige, weinig getalenteerde selectie, die dus een jaar terug de degradatie ook meemaakte omdat ze dus niet goed genoeg was voor volwaardig Eredivisievoetbal, wel gekozen moet worden voor dat vechtvoetbal. Iets anders zit er niet op gegeven de huidige omstandigheden, ook omdat de Kerkraadse club zich niet in financieel rustig vaarwater bevindt. Waardoor de middelen ontbreken om kwaliteit toe te voegen aan de huidige selectie en geroeid zal moeten worden met de riemen die beschikbaar zijn. Dus wordt het gewoon ‘God zegene de greep’ en moeten we dus maar zien we waar het schip strandt. Laten we daarom met goede moed maar rekenen op een volgende afspraak binnen elf maanden en hopen dat de gunst van alle twijfel niet voor niks is gebleken, als Roda JC zo maar de verwachtingen blijkt te hebben overtroffen, als het haar sportief en financieel ineens en verrassend genoeg voor de wind gaat.

Advertentie