Een typische exponent van de naoorlogse muziek was wel de charmezanger. Elk land had zijn eigen idolen. In Nederland waren dat Max van Praag, Marcel Thielemans en Eddie Christiani. In het Duitse taalgebied vierde naast Rudi Schuricke vooral de Zwitser Vico Torriani grote triomfen met zijn honingzoete stem. Met daarvan een sprekend voorbeeld in zijn vertolking van “Du schwarzer Zigeuner“.
En alweer uit 1953… Mijn vader luisterde daar graag naar. Trouwens ook naar Wenche Myhre
Met die tekst zou je nu moeilijkheden krijgen. De titel is al fout.