Verspilde euro’s en moeite

De Nederlandse televisiekijker is de afgelopen week weer eens vergast op een staaltje verspilling van overheidsgeld, waar de publieke omroep zo langzamerhand toch een patent op lijkt te verwerven. Het ging om een programma, een documentaire waarvan achteraf met recht de vraag gesteld mocht worden wat deze nu echt had toegevoegd aan de al aanwezige kennis over het onderwerp wat daarin aan de orde was. Het dagboek van Anne Frank. Hoewel alles daarover inmiddels wel gezegd en eigenlijk wel uitgemolken is, vormde het voor de VARA kennelijk toch de aanleiding om Astrid Joosten een jaar lang vrij te maken en de wijde wereld in te sturen om te onderzoeken en vooral filmisch vast te leggen hoe het met de bekendheid van Anne Frank all over the world gesteld was. Alsof dat nog een blinde vlek in onze kennis zou zijn, nadat er al tweemaal een film met succes naar aanleiding van dat boek is gemaakt, alsook nog een musical. Astrid mocht op pad om naar de bekende weg te vragen en dat ook nog eens op kosten van de Nederlandse belastingbetaler. Kunnen daar al de nodige vraagtekens bij gezet worden, minstens zoveel reden voor gerede twijfel vormde het feit dat zij deze opdracht kreeg, waar zij tot nu toe zeker niet de verdenking op zich zal hebben geladen dat ze daartoe vakbekwaam genoeg zou zijn. Ons land kent juist met haar rijke traditie op dat gebied die begint bij grootheden als Ivens en Haanstra, waarachtig voldoende lieden die dat ambacht stukken meer meester zijn dan deze voormalige omroepster die nadien niet heeft bewezen enig ander vak te beheersen.

Dus blijft het een levensgroot raadsel waarom zij deze opdracht met al zijn overbodigheid kreeg toegespeeld. Een raadsel dat door het product dat uit haar wereldreis resulteerde, bepaald niet geringer is geworden en links en rechts in huiskamers zeker tot tenenkrommingen geleid zal hebben. Want dat de opdracht bij Astrid Joosten niet aan dovemansoren was gezegd, werd wel duidelijk uit het feit dat zij op de meest oogverblindende plaatsen opdook om de vraag naar de bekendheid van Anne Frank beantwoord te krijgen. Uiteraard stel je die dan in de aantrekkelijkste plaats ter wereld, Vanvouver, aan successchrijver Dan Brown die met zijn antwoorden bij zijn gesprekspartner vast de schellen van de ogen zal hebben doen vallen. Maar bij wie verder nog meer? Wie zal van zijn stoel zijn gevallen en nu eindelijk, na alle moeite van Astrid Joosten, ervan overtuigd zijn dat Anne Frank wijd en zijd in de wereld bekend is? Niets nieuws onder de zon, bleek al snel en materiaal dat niets toevoegde, dus overbodig was. Met de resterende vraag die wel beklijft en bezig houdt, namelijk wat de VARA en haar leiding toch heeft bezield om deze Astrid Joosten zo een jaar lang en royaal betaald aan de praat te houden.

Advertentie