Het is vandaag 1 mei, de Dag van de Arbeid, welke in de ons omringende landen nog wordt gevierd, waar stil wordt gestaan bij de emancipatie van de arbeider en de strijd die daar voor moest worden gevoerd. In ons land hebben we daar nooit tijd voor gehad noch belang aan gehecht. Werken en gelden verdienen werd belangrijker gevonden dan die ene dag van reflectie. Dat heb ik altijd jammer gevonden en dat vind ik nog steeds. Vandaar dat ik die eerste mei niet ongemerkt voorbij wil laten gaan en daarom hier een oud socialistisch strijdlied afdruk, namelijk ‘Morgenrood‘, dat in het begin van de vorige eeuw gecomponeerd werd door Otto de Nobel en Dirk Troelstra, de broer van de vermaarde Pieter Jelles, en dat tot in de zeventiger jaren altijd ’s ochtends via de VARA te horen was in de vertolking van de Stem des Volks.
Morgenrood, uw heilig gloeien
Heeft ons steeds de dag gebracht
Breek toch door, o lichtvernieuwer
In de grote volk’rennacht
Laat uw glorie hope geven
Hun die worst’len in de nacht
Geef hun moed in ’t voorwaarts streven
Tot hun ’t daglicht tegenlacht
Tot hun ’t daglicht tegenlacht
Morgenrood, in worst’lend zwoegen
Hebben zij naar u gesmacht
En in de nachten, treurig duister
Uw verlossend werk verwacht
Roze gloed kleurt reeds de wolken
D’ochtendwind ruist door de blaên
Weldra is voor alle volken
’t Schitterend zonlicht opgegaan
’t Schitterend zonlicht opgegaan
robschimmert 
Het blijft vreemd, een dag van de arbeid en dan vrij zijn. Nou ja, arbeiders bestaan hier al lang niet meer.