De 21e eeuwse schandpaal

Om alleen maar de loftrompet te steken over de zegeningen die de moderne communicatietechnologie ons zou hebben gebracht, lijkt bepaald een brug te ver. O.k., de hele wereld wordt wel binnen handbereik gebracht. Daar hoeft niet meer dan een vingerbeweging voor te worden gemaakt. Wat betekent dat dat meteen ongelimiteerd gebeurt en men dus werkelijk overal bovenop zit en dus ook gratis en voor niks de totale ellende bezorgd krijgt, met inbegrip van alle beestachtigheden die de mens onder een religieuze noemer weet te verzinnen en dus bedrijft. Niets verwondert meer als het maar vaak genoeg in beeld gebracht wordt. Met geen ander gevolg dan dat drempels verlaagd worden, normen vervagen, criteria sleets worden en remmen op het eigen gedrag gemakkelijker losgelaten of prijsgegeven worden. Dankzij de voortdurende herhaling die de blik en het beoordelingsvermogen alleen maar erodeert en andere maatstaven voor ethiek en zelfbeheersing doen ontstaan. Omdat dat geen eenduidige beweging is die alleen maar eenparig versneld die ene kant opgaat, maar veel eerder het beeld oproept van tektonische platen die met elkaar in aanraking komen, moeten mensen daardoor wel in komplete verwarring gebracht worden. Althans dat lijkt toch een verklaring voor de heftigheid in gedragsvormen en gevoelsuitingen zoals deze momenteel steeds meer aan de dag treden. Het roept vaker de vraag op of mensen wel zich in deze nieuwe werkelijkheid kunnen voegen. Kunnen zij bijvoorbeeld omgaan met de onverbiddelijkheid van de huidige transparantie waardoor werkelijk alles van iedereen onder het publieke vergrootglas kan komen te liggen?

Waardoor ieder zijn moment van grootsheid en roem zo maar kan pakken. Met meteen ook die andere kant. Omdat de middeleeuwse schandpaal zowaar een eenentwintigste eeuwse pendant lijkt te hebben gevonden die alleen een subtieler verschijningsvorm heeft, namelijk het beeldscherm waar alles en iedereen te kijk kan worden gezet en ook over de tong gaat, zonder dat er sprake is van een filter dat er nog wordt aangebracht. Niet gehinderd door kennis mag er geoordeeld en prijs geschoten worden op iedere enkeling die het noodlot treft om ongewild aldus in the picture te komen te staan. Weinigen die er tegen bestand zijn om aldus hun omzwervingen en handelingen voor ieders oog uitgelicht te zien, zeker niet als die niet in hun volle omvang bedoeld waren om het daglicht te zien. Omdat je er dan mooi te kijk mee kan staan en je wel eens helemaal die naam, die reputatie die je hoog hebt weten te houden, voorgoed naar de haaien kan zien gaan. Wie is bestand tegen zo’n vooruitzicht dat wel eens een compleet ander toekomstperspectief in het zicht kan brengen? Met langdurig dat beeld met pek en veren, bijna eeuwige schande. Zou dat die dokter in Tuitjehorn parten hebben gespeeld. En ook Steve Stevaert? En die twee verdachten in de Valkenburgse zedenzaak? Zijn zij tegen hun eigen grenzen aangelopen, die zij onder de neus gewreven kregen dankzij de zegeningen van de moderne communicatietechnologie, die wij welhaast kritiekloos lijken te omarmen?

Advertentie