Lewinsky en Courtillon

Niets is wat het lijkt of wat men zegt of beweert. De werkelijkheid zoals die in feite is, blijkt anders dan ze zich op het eerste gezicht toont of laat horen in het verhaal van die ooggetuige, die er in levende lijve bij is geweest. Omdat dat slechts de weergave van een ervaring, een beleving is, dus de interpretatie van de feiten. Wat in feite de sleutel is tot de geheimen van een klein Frans dorp, zoals die aan de hand van de ras – verteller Charles Lewinsky worden ontsluierd in “De verborgen geschiedenis van Courtillon“. Een thrillerachtig verhaal waarin de beklemming met de pagina toeneemt als de daden en eigenaardigheden van de verschillende dorpsbewoners steeds meer onder het vergrootglas worden gelegd en de urgentie en relevantie van de hele geschiedenis die van het dorp ver overstijgt, want betrekking heeft op onze eigen feilbaarheid, die genadeloos in de geschetste beperkingen van de dorpelingen wordt weerspiegeld. Die met gedrag en woorden uiteraard altijd weten te ontkomen aan wat neigt naar schuld, leugen en verraad en steeds die alter ego bij de hand hebben om de dans van het aangewezen worden en de boetedoening te ontspringen. Wat dan ook de trait d’union is die dat gemeenschapsgevoel in zo’n minuscule omgeving doet ontstaan.

Waar gefunctioneerd wordt bij de gratie van de ontkenning, het wegkijken en aldus laten leven. Omdat er geen andere keus is als je daar niet meer weg komt en je dus wel daar naar zult moeten voegen, naar dat stellige geloof dat de eigen verhalen en interpretaties de waarheid zijn en het richtsnoer waarnaar geleefd en gehandeld moet worden. Dat gemeenschappelijke geloof, die gedeelde herinnering, die gezamenlijke ervaring en vaker ontkenning is de sleutel van een dorpsleven dat zijn loop alleen langs die lijn kan krijgen, is de boodschap van Charles Lewinsky in dit meeslepende en overdonderende boek dat als een ragfijne vertelling is opgebouwd, waarin de intriges nauwgezet en tot in de kleinste details worden uitgesponnen. Waarmee eigenlijk ook meteen de enige kritische kanttekening aan de orde is. Want het mocht wel een kortere aanloop hebben gehad dan de eerste tachtig pagina’s die nu kennelijk nodig zijn om de lezer zich enigszins thuis te doen voelen in “De verborgen geschiedenis van Courtillon”, dat zich verder een roman toont welke er volledig toe doet en aan alle kanten deugt.

Advertentie