Vijf maanden geleden, om precies te zijn op 29 oktober 2014, plaatste ik een logje dat gewijd was aan een van de ijkpunten van Schimmert, aan een monumentale sequoia, waarvoor ik de volgende bewoordingen koos:
“Als het over Schimmert gaat, dan begint en eindigt het meestal bij de watertoren en de 
kerk, die dan in één adem worden genoemd en welhaast alleen het profiel van mijn dorp lijken te bepalen. Een enkele keer gaat het nog wel eens over De Druppel, het werkstuk van Jef Hutschemakers, dat het kruispunt bij het Oranjeplein opsiert, of wordt er gerept over de Hubertuskapel in Groot Haasdal. Maar daar blijft het wel bij. En dat is op zijn minst opmerkelijk. Want Schimmert kent zeker nog één herkenningspunt dat haar al van verre markeert. Het bevindt zich op het punt waar de Bockhofweg overgaat in Billich en Groot Haasdal kruist. We bevinden ons op die plaats in de schaduw van de mooie kasteelhoeve ‘De Bockhof’ die geflankeerd wordt door een sequoia die zeker vijfendertig meter hoog is en waarvan de stam op de hoogte van 1.30 meter een omtrek van vijf meter telt. Een opvallende verschijning in het landschap, die sequoia van Schimmert, die mammoetboom, die er voor mij in al die veertig jaren dat ik nu in Schimmert woon, altijd nadrukkelijk is geweest, maar tegelijk 
met vragen omhuld is gebleven. Zoals bijvoorbeeld met die prangende vraag hoe ze alle stormen, de letterlijke en figuurlijke, heeft kunnen doorstaan.”
Die toen gestelde vraag is gisteren uiteindelijk omineus gebleken omdat Schimmerts trots, die sequoia, de geest heeft gegeven onder het beuken van de laatste storm van maart die hoewel ze de kracht miste van zoveel andere stormen die de sequoia wel wist te weerstaan, toch sterk genoeg bleek om te bewijzen dat die mammoetboom haar beste tijd had gehad. Waardoor haar lot treurig genoeg snel bezegeld was en Schimmert in een oogwenk veranderde, waar het zich juist op die plek meer dan honderd jaar een zekerheid voor de bezoeker en de passant betoonde in de vorm van de reusachtige aanwezigheid van die boom, die toch mooi de weg naar het dorp wees, maar nu echt plaats heeft gemaakt voor de TomTom.
robschimmert 
Nooit geweten dat er in Schimmert een seqoia stond! jammer zeg…
Jammer dat deze reus geveld is.
Wordt er een nieuwe aangeplant?
Boomvriendelijke groet,
En daar moet ik hineingartenen? 😉
Zonde, was toch een zeer markant onderdeel van het gezicht van Schimmert..
Eigenlijk moet je daar een stuk van bemachtigen, als aandenken aan zoveel jaar trouwe dienst.
Misschien kunnen ze de stam laten staan en er iets van maken.
Een mooie picknicktafel met bankjes??
Lijkt me niet zo handig op die plek die nagenoeg meteen grenst aan een toch wat drukkere weg.
Geachte Heer.
Op internet gevonden: Kasteel De Bockenhof en Een-gevelde-reus.
Hier ben ik als kind van 12 jaar met klasgenoten op bezoek geweest.
De toenmalige bewoners zijn vermoedelijk een familie Nicolaas met de kinderen Jes , Bel en Huub.
Kunt U mij vertellen of dit juist is, wanneer zij daar kwamen wonen en wanneer zij zijn vertrokken (c.q.overleden)
In afwachting van Uw antwoord verblijf ik
Wim van Rosmalen te Eindhoven
Email: w.rosmalen@upcmail.nl
Weer een stukje jeugdsentiment naar de …. Erg jammer inderdaad, van deze van veraf zichtbare boom. Ook al was hij niet de grootste van Nederland, zoals we in Schimmert graag dachten (of nog denken? ;-)).